مسجد کبود تبریز، گنبدی از جنس آرامش

مسجد کبود، به عنوان نگین آسمانی رنگ تبریز در قالب مجموعه بازار تاریخی تبریز به ثبت جهانی رسیده است و بنایی است که از گذر زمان، تن خراش خورده خود را بیرون کشیده و هنوز به آینده می‌نگرد. : وقتی اسم تبریز می‌آید، دو تصویر مختلف در ذهن شکل می‌گیرد؛ یکی مجموعه تاریخی تفریحی ائل‌گلی و دیگری بازار تبریز.

در دل بازار تبریز، مسجدی آرام و عظیم با گنبد بزرگ آجری‌اش سده‌هاست از پس حوادث و اتفاقات مختلف عبور کرده و با وجود زخم‌های بی‌شمار بر تن زخم خورده‌اش، هنوز زیبایی اصیل و باشکوهش را به رخ می‌کشد، مسجدی که فیروزه جهان اسلام است؛ مسجد کبود.

شاید وقتی ابوالمظفر جهانشاه قراقویونلو با خواست همسرش خاتون جان بیگم، امر به ساختن این مجموعه داد، تصور نمی‌کرد این بنا روزگاری به یکی از نمادهای استواری تبریز تبدیل شود.

مجموعه‌ای که در ابتدا با ملحقاتی از جمله کوشک، قنات، بقعه و مسجد به نام «عمارت مظفریه» شناخته می‌شد، امروز به حرمت کاشی‌های آبی منحصر به‌فرد و چشم نوازش به نام «مسجد کبود» در جهان شناخته می‌شود.

مسجدی که اکنون به عنوان یکی از بخش‌های بازار تاریخی تبریز در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و رواق‌ها، صحن و فضای آرام زیر گنبدش همه ساله میزبان دوستداران تاریخ، هنر و دست ساخته‌های رنگین است.

رواق‌های آرامش

هر چند «گوی‌مسچید» یا مسجد کبود در روزگار ساخت در باغش خارج از شهر بنا شده بود، اما امروز در دل تبریز قرار گرفته است.

از بیرون می‌توان دو گنبد آجری کوچک و بزرگ مجموعه را دید که بر بدنه‌ای سنگ و آجری سوار شده است. بخش‌هایی از این بدنه، هنوز تکه‌هایی از آجرکاری‌های دوره قراقویونلوها را بر تن خود دارد اما مرمت گنبد و بخش‌هایی از بدنه، نشان از زلزله سنگین و ویرانگر تبریز در اعصار دور دارد.

از همین جا، کاشی‌های فیروزه‌ای، لاجوردی و رنگین «گوی مسچید» خودنمایی‌شان را آغاز می‌کنند. معرق کاشی این مسجد در نوع خود و با توجه به امکانات دوره ساخت در سال 870 هجری، بسیار بی‌نظیر است؛ شاید با امکانات امروزی هم تراش قطعات رنگین کاشی به ابعاد 2 میلی‌متر بسیار جالب توجه و خاص باشد. به همین جهت به کاشی‌کاری صورت گرفته در این مسجد، «فرش کاشی» اطلاق می‌شود//فارس