جانی دوباره در کالبد خانه‌ی تاجران چای کلکته
بن بست کلکته‌چی در محله‌ی راسته‌کوچه، تکه‌ای از تاریخ را در دل خود جای داده است، سه خانه‌ی تاریخی متعلق به دوران قاجار و پهلوی اول که چند قدم تا نابودی کامل و همیشگی فاصله ندارند، اما این روزها اخبار خوبی مبنی بر تصمیم شهرداری منطقه ۸ هشت برای بازسازی و مرمت خانه‌ی “کلکته‌چی” به گوش می‌رسد.
کم‌تر شهری را سراغ داریم که هر گذر آن، روایت خاص خودش را داشته باشد؛ کوچه‌های تبریز هر یک سند هویتی محسوب می‌شوند که با وجود دست درازی مدرنیسم به گلوی تاریخ آن‌ها، هنوز نشانه‌هایی از بزرگانی که در این مناطق زندگی کرده‌اند را در خود دارند، خواه با نصب تابلویی بر سر کوچه و خواه با بقایایی از یک بنای باشکوه، اما تخریب شده؛ بن بست کلکته‌چی یکی از این کوچه‌هاست که سه خانه‌ی تاریخی متعلق به این خاندان در آن قرار دارد، اما یکی از خانه‌ها که گفته می‌شود با ارزش‌ترین آن‌ها بود، به فروش رفته است.
شاید با شنیدن نام خاندان کلکته‌چی، لبخندی به دلچسبی چای قندپهلوی کلکته و دارجیلینگ، بر گوشه‌ی لبتان نقش ببند، این عنوان با چای کلکته بی‌ارتباط نبوده و گفته می‌شود، خاندان کلکته‌چی به دلیل اشتغال به تجارت چای کلکته و به روایتی داشتن اراضی در کلکته، پس از اجباری شدن انتخاب نام خانوادگی، این عنوان را انتخاب می‌کنند.
حاج زین‌العابدین، بزرگ خاندان کلکته‌چی، چهار فرزند پسر به نام‌های محمد، حسینقلی، علی محمد و محمد باقر و دختری به نام خدیجه داشت، این خاندان به کار تجارت چای، بافت فرش و ریسندگی، مشغول و بانی کارهای خیر زیادی مانند احداث کتابخانه و مدرسه بودند.
به گفته‌ی نوادگان خاندان کلکته‌چی، تعدادی از اعضای این خاندان برای تجارت چای به شهر کلکته و دارجیلینگ سفر می‌کردند، این خاندان همچنین یکی از بزرگترین کارخانجات ریسندگی و بافندگی را در محله کوی فیروز کنونی در تبریز احداث کرده بودند و فرش‌های اهدایی این خاندان به بارگاه امام حسین (ع) و مسجد کلکته‌چی هم دلیلی بر این ادعا است.
ایسنا
