شعار دادن هم قاعده‌ای دارد آقای روحانی!
گروه سیاسی
رئیس‌جمهور چند روز قبل با اشاره به فشارهای ناشی از تحریم آمریکا گفت معجزه‌ای رخ داده است و مردم با وجود این فشارها خم به ابرو نیاورده‌اند. این اظهارنظرحسن روحانی با واکنش‌هایی در شبکه‌های اجتماعی روبرو شد. با نگاهی به واکنش‌ها شاهد هستیم که برخی با انتقاد از این گفته رئیس‌جمهور تاکید دارند که در شرایطی که مردم زیر بار مشکلات ناشی از تحریم خارجی و فساد و بی تدبیری داخلی کمر خم کرده‌اند این نوع شعار دادن‌ها بیشتر از آنکه نشانه‌ای از واقعیت‌ها داشته باشد حاکی از آن است که مسئولان از مشکلات آشکار موجود نیز بی خبر هستند. برخی دیگر اما معتقد بودند که این شعار دادن‌ها تبلیغاتی و معمول است و کشورهای دیگری نیز که تحت فشارهای مشابه بوده یا هستند نیز در پشت تریبون‌های تبلیغاتی چنین اظهارنظرهایی را مطرح می‌کنند و مسئولان کشور می‌دانند که کشور در چه وضعیتی قرار دارد. گروه سومی نیز بودند که بر این باور هستند که به دلیل شکاف موجود میان زندگی اغلب مسئولان کشور با آنچه در زندگی روزمره اکثریت قریب به اتفاق مردم در جریان است آنچه به‌عنوان خم به ابرو نیاوردن مردم زیر این فشارها بیان می‌شود بیشتر از آنکه تصویری از واقعیت‌ها باشد، انعکاس زندگی خودِ مسئولان است، زیرا ظاهرا در زندگی آنان با تحریم یا بدون تحریم تغییری ایجاد نمی‌شود و این مشلکات تنها مختص مردم است!
24 ساعت پس از این اظهارنظر رئیس دولت بود که رئیس سازمان برنامه و بودجه جزییات تکان‌دهنده‌ای را از وضعیت تحریم‌ها بیان کرد. جزییاتی که با وجود آن که بسیاری از آن مطلع بودند اما تا به امروز از سوی مسئولان ارشد کشور مطرح نمی‌شد. محمدباقر نوبخت می‌گوید بر اثر تحریم‌ها حتی امکان فروش یک قطره نفت نیز وجود ندارد و اگر نفتی به فروش برسد هم شرایط لازم برای انتقال پول آن نیست. از شعارهای مسئولان که بگذریم همه می‌دانند که مهم‌ترین منبع درآمدی کشور از فروش نفت تامین می‌شود، درآمدی که بخشی از آن صرف یارانه‌های پیدا و پنهان و نقدی و غیرنقدی می‌شود، بخشی به پرداخت حقوق و دستمزد کارکنان و بازنشستگان همه دستگاه‌های حکومتی اختصاص می‌یابد و بخش کوچکی نیز برای بودجه‌های عمرانی پرداخت می‌شود و…
با کنار هم قرار دادن این دو اظهارنظر به یک تناقض جدی بر می‌خوریم، چگونه می‌توان مدعی بود که حتی یک قطره فروش نفت نیز امکان‌پذیر نیست و مهم‌ترین منبع درآمدی کشور قفل شده است اما مردم هم زیر بار این فشارها خم به ابرو نیاورده‌اند؟! رئیس دولت به واقع از کدام مردم سخن می‌گوید؟ مردم کوچه و بازار که کوچک‌تر از همیشه شدن سفره‌هایشان در این سه سال اخیر فریاد اعتراض و گلایه‌هایشان را به آسمان برده است؟! مردمی که هر روز گرفتار نان شب خود هستند؟! مردمی که شرمندگی در برابر فرزندان‌شان استیصالی بی سابقه را برایشان فراهم آورده است؟!
سخن آخر نیز کمی صریح‌تر با رئیس‌جمهور است؛ آقای روحانی! شعار دادن هم قاعده‌ای دارد، شما که سخنران با سابقه‌ای بودید و هستید قاعدتا باید قاعده‌های آن را بدانید! این فاصله عجیب میان واقعیت‌های روی زمین با شعارهای مسئولین با هیچ منطق سیاسی و اصول حکمرانی سازگار نیست.
/ بهارنیوز
