برائت اصولگرایان از تندروها
برائت اصولگرایان از تندروها
روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت: درست 48 ساعت پیش بود كه محمدجواد ظریف در قامت وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی در شرایطی در یازدهمین پارلمان ایران حاضر شد كه به خوبی می‌دانست از دید اصولگرایان حاضر در ساختمان هرمی‌شكل میدان بهارستان، به‌رغم تعریف و تمجیدهای عالی‌ترین مقام جمهوری اسلامی و برخورداری از حامیان به نسبت پرتعداد در جمع حامیان دولت و دست‌كم بخشی از اصلاح‌طلبان، برخلاف سعید جلیلی و سایر یارانش به عنوان «دیپلمات انقلابی» شناخته نمی‌شود. تناقض و تفاوت‌های موجود در خط و مشی ظریف و نوع نگاهش به سیاست خارجی با مجلس یازدهمی‌هایی كه اگرچه در سخن از تعامل با جهان می‌گویند ولی با شعارهای تند و تیزشان عملا راه بر این مهم می‌بندند، نوید نشستی پُر تنش را می‌داد؛ تنشی كه نه‌تنها ایجاد شد، بلكه از قرار معلوم از حد هم گذشت؛ چنانكه علاوه بر اصلاح‌طلبان و فعالان و تحلیلگران متعلق به منتهی‌الیه چپ نمودار سیاست ایران، دست‌راستی‌ها هم یكی پس از دیگری از آنچه نمایندگان‌شان در پارلمان كردند، انتقاد كرده و لب به اعتراض گشودند تا مبادا شریك قصورهای طیفی شوند كه در 4 سال آینده احتمالا بارها و بارها جنجال‌ساز خواهند شد. فریاد پشت فریاد و «دروغگو» خطاب كردن ظریف، آن هم میانه اظهارات وزیر امور خارجه حداقل در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی كه ریاستش برعهده علی لاریجانی بود و میانه‌روها و اصلاح‌طلبان اكثریت كرسی‌هایش را دراختیار داشتند، امری بعید بود و اگر رخ می‌داد، كم‌تكرار. ولی مجلس‌یازدهمی‌ها از قرار معلوم از همان ابتدا شمشیرها را از رو بستند. روزی بر سر وزیر ارتباطات فریاد می‌زنند و از بی‌توجهی به فرهنگ و فرهنگ‌سازی گلایه می‌كنند، درحالی كه كمترین اشتیاق را برای عضویت در كمیسیون فرهنگی مجلس دارند، روز دیگر از اتحاد درون پارلمان می‌گویند و همزمان تلاش‌هایی رای استیضاح رییس مجلس ترتیب می‌دهند؛ روز دیگر هم در شرایطی به دنبال سوال از رییس‌جمهوری و حتی اگر به اصطلاح پا داد، استیضاح روحانی می‌روند كه خود را ریل‌گذار می‌دانند و از عزم‌شان برای یاری‌رسانی به دولت، آن‌هم در دشوارترین شرایط تاریخ جمهوری اسلامی سخن به میان می‌آورند. همه اینها كنار هم، حالا سبب شده تا مجلس یازدهم نه البته ازسوی تمامی یاران روزگار انتخاباتش، بلكه دست‌كم ازسوی بخشی از آنان مورد انتقاد قرار بگیرد.
