ااخلاط واژه ها و نقش ها در ایران
در دنیای علم و عمل در جوامع انسانی واژه گانی داریم که بیانگر نقش هائی هستند که جوامع را شکل داده و دوام و قوام میدهند
مثل پژوهشگر، تئوری پرداز، عالم، روشنفکر، روشنگر، لیدر، سیاستمدار، مدیر، استراتژیست، کنشگر، اصحاب رسانه ای ، افراد حزبی که هر کدام بار معنائی خاص و توانائی ها و ویژگی های متفاوتی را داشته و نقش های مختلفی را می توانند بیافرینند جدای از اینکه، تفاوت موضوعی و جغرافیایی نیز دسته بندی های جدید و حتی متضادی را شکل می دهد. به هیچ عنوان ویژگی های یک استراتژیست و سیاستمدار و یا مدیر و یا فرد حزبی و جناحی یا رسانه ای یکی نبوده و نمی توانند نقش های همدیگر را ایفا نمایند
ولی در کشور ما و خصوصا منطقه جغرافیایی آذربایجان همه، همه چیز فهم پنداری حاکم بوده اما چون هیچ نقشی را به درستی و به صورت تخصصی نمی دانند و نمی فهمند براحتی به خود اجازه می دهند در هر نقشی وارد شده و اظهار نظرکنند دخالت کنند در نتیجه همه چیز را لوث و جامعه را با نتیجه ای که می بینید مواجه سازند
این چه توهم خود بزرگ بینی است که گرفتار شده و از واژه ” من بلد نیستم ، تخصص اش را ندارم ” گریزان شده ایم.چطوردر کارهای فنی یا ساختمانی آستین بالا نزده و به متخصص مربوطه اش رجوع و مقلدی میکنیم و یا برای برقکاری سراغ چاه کن نمی رویم ولی در مسائل پیچیده تر و کلان تر مثل مسائل جامعه همه در حد مکفی خود را مرجع تقلید تصور کرده و وارد شده و رای و نظر می دهیم و کنشگری می کنیم
انجام هر کار و ایفای هر پست نیازمند ویژگی هائی هست و هر فرد نیز دارای ویژگی های ژنتیکی و اکتسابی منحصر بفرد و هر فرد بر اساس محیط زندگی و تجربیات و آموخته هایش دارای طرز تفکر و بینش خاص و عادت واره ها ” هابیتوس ” منحصر بخود می باشد ضروری است توجه کنیم هر فردی به طور نسبی برای جایگاه خاصی از بین افراد در دسترس مناسب یا مناسبتر میباشد
و بر این اساس موفقیت نسبی مناسبی را می تواندکسب نماید و این ویژگی ها از پستی نسبت به پست دیگر تغییر می کند ندیده گرفتن این نکات با هر دلیل و عنوانی “مثلا آدم خوبی است” درست نبوده به قول معروف، آدم خوب مدیر خوب نشده، بلکه به بهشت می رود
چنین انتصاب هائی و انتصابات جناحی و گروهی خیانت به آن سازمان یا جامعه و حتی خیانت در حق همان فرد است چرا که سازمان یا جامعه را شاید به وضعیتی درمی آورد که حتی برگشت به نکته شروع شاید جزو آرزو ها گردد و خود فرد نیز تخریب می شود در حالیکه در جایگاه مناسب و متناسب خود هم می تواند موثر بحال سازمان و جامعه و هم بهره مند از خودشکوفائی خویش گردد خصوصا در این ایام خاص که بازار مراوده و معرفی و گزینه یابی برای پست های دولتی کشوری داغ بوده و استارت کار برای مناصب استانی نیز کلید خورده است.
جواد نیکبخت فعال ـ پژوهشگر توسعه
