چرا مخالفان اردوغان شکست خوردند؟

پایگاه خبری تحلیلی «العربی الجدید» با انتشار یادداشتی به تحلیل دلایل شکست ائتلاف مخالفان در برابر «رجب طیب اردوغان» پرداخته و نوشت که دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه با تحکیم قدرت حزب عدالت و توسعه به پایان رسید و مخالفان فرصت کسب کرسی ریاست جمهوری را از دست دادند؛ آن هم توسط فردی مثل «کمال #قلیچداراوغلو » که به لطف #توافق شش #حزب مخالف برای حمایت از یک #کاندید ، در مواجهه با #اردوغان ، به شدت به چشم آمد.

از تشکیل #ائتلاف تا انتخاب کاندید

غافلگیری که هیچ کس انتظارش را نداشت، نامزدی #کمال_قلیچداراوغلو ، رهبر حزب جمهوری خلق برای رقابت‌های ریاست جمهوری بود؛ در حالی که نگاه‌ها به شخصیت‌های دیگر از درون و بیرون ائتلاف مخالفان معطوف بود. از بیرون این انتظار وجود داشت که مخالفان یک چهره معتدل را انتخاب کند که به شش حزب خود وابسته نباشد و نام «عبدالله گل»، رئیس جمهور سابق این کشور بر سر زبان‌ها افتاد. او یکی از شرکای اردوغان در تأسیس حزب عدالت و توسعه در سال ۲۰۰۱ بود، که بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ ریاست جمهوری را بر عهده داشت و پس از آن با اختلاف نظر با اردوغان، عرصه سیاسی را ترک کرد.

توافق بر سر یک کاندید برای مخالفان آسان نبود، اما در فوریه ۲۰۲۲ بر این مانع غلبه کردند و با تشکیل ائتلاف موافقت شد. توافق در مورد کاندید واحد باقی ماند که به دلایل متعددی دشوار به نظر می‌رسید؛ به ویژه حضور بیش از یک نامزد واجد شرایط از درون خود حزب جمهوری خلق.در مورد کاندیداتوری قلیچداراوغلو ملاحظات زیادی وجود داشت؛ از جمله این که عموماً تصور می‌شد، وی فاقد صلاحیت‌های رهبری، کاریزما، حضور فعال در عرصه سیاسی، استعداد در سخنرانی، محبوبیت فراتر از حزب و تعادل در کارهای عمومی است.

عواملی که ابتدا باعث افزایش شانس مخالفان شد

ارزیابی‌های داخلی و خارجی از این موضوع نشان داد که دو شانس مهم در انتخابات برای مخالفان وجود دارد. اولی اتحاد نیروهای مخالف بر اصل ارائه یک کاندید برای مقابله با اردوغان بود؛ این فرصت بی نظیری بود که در گذشته اتفاق نیفتاده و حتی ممکن است در آینده قابل پیش‌بینی تکرار نشود.

فرصت دوم، تلاقی عوامل متعددی بود که نشان می‌داد می‌تواند به از دست دادن ریاست‌جمهوری برای اردوغان منجر شود و این احتمال از هر زمان دیگری نزدیک‌تر به نظر می‌رسید. شاهد این امر، احساس تهدید واقعی رئیس جمهور ترکیه است که تا یک هفته پس از دور اول در کمپین انتخاباتی او حس می‌شد.