خرابکاران در لباس دوست / سختی رئیسی بودن

در جایگاه‌هایی بود که انتقادات زیادی متوجه او نمی‌شد و در سال‌هایی که ریاست قوه‌قضائیه را برعهده داشت به نحوی عمل کرد که منتقدان سیاسی‌اش میدان چندان بزرگی برای انتقاد از عملکردش نداشته باشند، اما امان از روزی که درب‌های پاستور به روی او گشوده شد.

سیدابراهیم رئیسی نه مانند زمانی‌که تولیت آستان قدس را داشت روزهای آرامی را گذراند و نه مانند روزهایی که بر کرسی قاضی‌القضات تکیه زده بود، در مقام پرسشگری قرار داشت. او در جایگاهی قرار گرفت که باید پاسخ دهد و توجه میلیون‌ها ایرانی به تصمیمات و عملکرد دولت اوست. این مسیر برای یک رئیس‌جمهور طبیعی است اما آنچه رئیسی را از سایر روسای‌جمهور متمایز می‌کند به جریانی مربوط است که در سال ۱۴۰۰ برای نشاندن او بر کرسی ریاست‌جمهوری خود را مشتاق نشان داد؛ اما پس از گذشت یکسال نیات واقعی خود را آشکار کرد!

در سال ۱۴۰۰ #اصولگرایان که تا پیش از آن تمرکز و اصرار زیادی به کاندیداتوری شخصیت‌هایی مانند سعید جلیلی برای ریاست‌جمهوری داشتند، ناگاه از او رویگردان شدند و خود را حامی سیدابراهیم رئیسی نشان دادند. حتی دیگر کاندیداهای جریان خود را خواستارانصراف از کاندیداتوری کردند.

در زمان انتصاب وزرا هم برخی اوقات خود را مخالف نشان دادند اما می‌دانستند که پروژه اصلی یکسال و نیم پس از عمر #دولت_سیزدهم آغاز خواهد شد. پروژه تغییر چهره و جلوس بر کرسی منتقدان رئیسی! بنابراین نقش اصلی این پروژه را رسانه‌ها و تشکل‌های کوچک آنها ایفا می‌کنند، مانند بسیج دانشجویی دانشگاه امیرکبیر که ۶ دیماه خطاب به رئیسی نوشت: « ریاست‌جمهور در جلسه نظارت ستادی وزارت صمت اعلام می‌کنند: دلایل گران شدن کالا باید شفاف بیان شود! آقای ریاست‌جمهور دیگر زمان تعیین بایدها و نبایدها گذشته‌ است. تریبون ریاست‌جمهوری هم، تریبون سخنوری و گفتن از اقداماتی که باید انجام بشود نیست! تریبون عمل است. گرانی بیش از حد اقلام و #دلار ، ید مردانه می‌طلبد مردم چشم انتظار اقدامند نه گفتن از دلایل! بسم‌ا…!» یا کیهان که پیشتاز انتقاد به دولت #رئیسی شد و در اردیبهشت نوشت: « به‌رغم خبرهای مسرت‌بخش درباره برکناری مدیران ناکارآمد، بعداز گذشت نزدیک به ۹ ماه از تشکیل #دولت مردمی، تصور می‌شود برخی از #مدیران ناکارآمد قبلی بر سر کار باشند که نه انگیزه خدمت و نه از روحیه خدمت برخوردارند، امری که نشان می‌دهد روند جابه‌جایی مدیران خسته و بی‌انگیزه به کندی صورت می‌گیرد.» /خبر آنلاین