فرانسه مدعی حقوق بشر و آزادی بیان
در ظاهر به عقاید دیگران توهین می کنند و نامش را آزادی بیان می گذارند نامی زیبا که البته درونش با بیرونش متفاوت است.
در معنای تحت الفظی آزادی بیان یعنی اینکه هر فرد بدون ترس و واهمه بتواند عقاید خود را بیان کند. موضوعی که در مقدمه اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز آمده و در آن نوشته شده است که ظهور دنیایی که در آن افراد بشر در «بیان عقیده» آزاد و از ترس فارغ باشند، بالاترین آرمان بشری است.
حالا فرانسه به عنوان سردمدار این واژه زیبا در دنیای غرب در تلاش است تا هر اقدامی را با ژست آزادی بیان توجیه کند. هر اقدامی البته در چهارچوب دلخواه غرب؛ برای مثال اگر در سال ۲۰۱۵ نشریه ابدو شارلی فرانسوی به ساحت مقدس پیامبر اسلام (ص) توهین کند آزادی بیان است و یا همین اواخر اگر مقامات ما را مسخره کند در زمره آزادی بیان تلقی میشود, اما اگر در سال ۲۰۰۹ میلادی «موریس سینه» کاریکاتوریست همین نشریه کاریکاتور ازدواج «جان سارکوزی» فرزند «نیکولا سارکوزی» رئیس‌جمهور اسبق فرانسه با «جسیکا دارتی» دختر یهودی را بکشد که با انگیزه پول به دین یهودیت گرویده بود، در نهایت مجبور میشود استعفا دهد.
روح الله مدبر کارشناس مسائل سیاسی گفت: فرانسه در گذشته از ابزار‌های مختلف برای مخفی کردن جنایاتش در کشور‌های مختلف استفاده میکرد و برای سرپوش گذاشتن برای این جنایت در تلاش بودند تا خود را به عنوان کشوری فرهیخته به جهانیان معرفی کنند، اما امروز به جهان ثابت شده است که مهد فتنه انگیزی علیه فرهنگ‌های اصیل ادیان الهی و شخصیت‌های برتر جوامع این کشور است و تمام اقداماتشان دقیقا مغایر با تمام اقدامات بنیادین کنوانسیون حقوق بشر، اعلامیه حقوق بشر و تمام قطعنامه‌های سازمان ملل در ضرورت احترام به مقدسات است. /باشگاه خبرنگاران جوان
#فرانسه #حقوق_بشر #آزادی_بیان #اندیشه #سیاست_خارجی
