عکسبرداری و فیلمبرداری از موقعیت‌های خطرناک؛ چرا برخی خطر می‌کنند؟
حسین ابراهیمی مقدم در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی افزود: یکی از مسائل اجتماعی که به ویژه در سال‌های اخیر در جامعه مشاهده می‌شود و به عنوان یک پدیده اجتماعی باید مورد بررسی قرار گیرد، بی‌توجهی برخی شهروندان به خطرات حوادث غیرمترقبه مانند سیل و زلزله با هدف عکسبرداری و فیلمبرداری است.
وی ادامه داد: به عنوان مثال، این رفتار اجتماعی در حادثه ساختمان پلاسکو به وضوح مشاهده می‌شد. برخی هموطنان با هدف عکسبرداری، فیلم‌بردای و به اصطلاح «سلفی گرفتن» و نمایش این رویداد در شبکه‌های اجتماعی، بی‌تفاوت به خطرات واقعه، محل حادثه را ترک نمی‌کردند.
(آتش‌سوزی و ریزش ساختمان پلاسکو صبح روز پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵ در چهارراه استانبول واقع در مرکز تهران رخ داد. در پی وقوع این آتش‌سوزی، ساختمان پلاسکو به‌طور کامل فرو ریخت.)
ابراهیمی مقدم افزود: این رفتار به هنگام فوت یک شخصیت مشهور نیز مشاهده می‌شود. برخی مردم به هنگام اطلاع از بیماری یکی از هنرمندان، بازیگران یا افراد صاحب نام با حضور در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی در آخرین لحظات زندگی این بیمار به دنبال سلفی گرفتن با این شخصیت‌ها و افزایش تعداد دنبال‌کننده در شبکه‌های اجتماعی بوده و گاه به خطرات احتمالی مانند انتقال بیماری هم اهمیت نمی‌دهند.
این روان‌درمانگر با اشاره به وقوع سیل اخیر در کشور تصریح کرد: این رفتار در سیل اخیر هم توسط برخی اقشار جامعه مشاهده شد. یکی از دلایل اصلی فوت بعضی از هموطنان، بی‌توجهی به خطرات این واقعه و عکسبرداری و فیلمبرداری از لحظه‌های خطرآفرین بود.
دلیل این خطرپذیری چیست؟
ابراهیمی مقدم درباره علل این خطرپذیری گفت: برخی افراد به طور ذاتی حس ماجراجویی دارند و به دلیل شرایط و موقعیت موجود، امکان بروز و ارضای این احساس را نمی‌یابند؛ بنابراین به طور مداوم درگیر این احساسات و به دنبال ماجراجویی هستند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: از دیدگاه علم روانشناسی، برخی افراد نیز از سطح هیجانی بالایی برخوردار هستند و این خصیصه جزو ساختارهای شخصیتی آنان است. این دسته افراد به دنبال روش‌ها و اقداماتی خواهند بود که این سطح هیجانی را ارضا کنند. برای نمونه، رانندگی‌های پرخطر، موتورسواری‌های هولناک و انجام برخی حرکات خطرناک ناشی از ارضای این عواطف و احساسات است.
ضرورت تعریف اماکنی برای تخلیه هیجانات
وی افزود: جامعه نیز برای تخلیه هیجانات این گروه باید اماکنی را طراحی کند که ضمن حفظ امنیت جانی، عواطف و هیجانات درونی هم تخلیه شود. انسان به طور معمول در دوران نوجوانی و جوانی از هیجانات بالایی برخوردار است و این احساس به تدریج با گذشت زمان کاهش می‌یابد اما برخی گروه‌ها در سنین بزرگسالی و میانسالی نیز این هیجان را به همراه دارند و گاه برای خود و دیگران خطرساز می‌شوند//ایرنا
