عید فطر؛ مظهر عبودیت و بندگی
عید فطر، عید زیبایی‌های معنوی، عبودیت و بندگی است، عیدی که زمین و زمان غرق در شادی و سور است و ساکنان زمین و کسانی که این لیاقت را یافتند تا بتوانند یک ماه، زیبایی‌های بندگی معبود را درک کنند، اینک به شکرانه این بندگی زیبا، جشنی با شکوه به پا کرده‌اند.
اینک شمیم عید چهره‌ها را نوازش می‌کند و گوش دل ندای سلام و صلوات پروردگار را می‌شنود؛ عید فطر روزی است که فطرت آدمی بعد از سی روز اخلاص شکوفا می‌شود و روحش صیقل می‌خورد و زندگی‌اش معطر می‌شود به زیبایی‌های اخلاقی و عمل صالح و چه زیباست زندگی در پرتو فطرت و چه زیباست فطرتی خداجوی که همواره تشنه دست یافتن به معبود است و اگر این فطرت از مسیرش منحرف نشود و معبودهای زمینی جایگزین آن بزرگ معبود ازلی نگردد، زندگی‌ها در پس این فطرت الهی روز به روز زیباتر و دل انگیزتر خواهد شد.
امام صادق(ع) در خصوص پاداش روزه‌داران ماه رمضان می‌فرماید که کمترین اجر آنها این است که فرشته‌ای در ماه رمضان ندا می‌دهد بندگان خدا مژده باد به شما و به شما بشارت می‌دهم خداوند گناهان گذشته شما را مورد مغفرت قرار داد مواظب باشید از این پس چه می‌کنید
