مسیر ایران به نخجوان مطمئن‌ترین مسیر است
رئیس حزب جبهه خلق جمهوری آذربایجان در گفتگو با کانال «عثمان قیزی تی وی» تأکید کرد: «به‌رغم تمامی‌مشکلاتی که هر از گاهی با ایران بروز می‌کند، راهی که از ایران به نخجوان می‌رود، راه مطمئن‌تری است و نه راه ارمنستان که تحت کنترل نیروهای سرویس امنیت خارجی روسیه خواهد بود. من هم‌اکنون این سوال را مطرح می‌کنم که اگر دو راه‌آهن، یکی از ایران و یکی از ارمنستان به سمت نخجوان احداث شود، شما ای هم تباران! به کدام یک بیشتر اعتماد خواهید کرد؟ اگر ارامنه که از این ویژگی برخوردار هستند که حتی در محل ورودی شهر شوشا به سمت ما نارنجک پرتاب می‌کنند، چه کسی می‌تواند تضمین بدهد که همین کار را در خاک خودشان در قطاری که به سمت نخجوان خواهد رفت، انجام ندهند؟!»
علی کریملی گفت: «از نظر اقتصادی نیز باید محاسبه شود که عایدی جمهوری آذربایجان از گشایش این خطوط مواصلاتی چقدر خواهد بود و عایدی ارمنستان از آن چقدر خواهد بود؟ کاملاً روشن است که ارمنستان از این طریق، با خط آهن جمهوری آذربایجان به روسیه و ایران و ترکیه متصل خواهد شد؛ اما جمهوری آذربایجان با آنکه هم‌اینک نیز هم از طریق ایران و هم از طریق ترکیه با نخجوان ارتباط دارد، یک راه پرابهام دیگر به نخجوان به دست خواهد آورد؛ اما تبلیغاتچی‌های حکومت جمهوری آذربایجان، با هیاهو و تقلب، به دروغ چنان وانمود می‌کنند که با گشایش راه زنگه‌زور، جمهوری آذربایجان به مرکز کره زمین و جهان ترک تبدیل خواهد شد!»
علی کریملی گفت: «از ابتدا نیز بر اساس توافق ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ مشخص بود که در زنگه‌زور (جنوب ارمنستان) هیچ دالانی همانند دالان لاچین در کار نخواهد بود و صرفاً راه‌های ارتباطی گشوده خواهند شد.»
رئیس حزب جبهه خلق جمهوری آذربایجان گفت: «در دوره جنگ ۴۴ روزه، الهام علی‌اف به سخنرانی‌های عوام‌فریبانه خو گرفت و پس از آن دوره هم معلوم نیست که از کجا به ذهنش رسید که بگوید:«ما از منطقه زنگه‌زور، دالان خواهیم گرفت!» الهام علی‌اف حتی فراتر هم رفت و در سخنرانی ۱۰ مه ۲۰۲۱ خود از شبکه دولتی «آذ. تی.وی.» گفت: «دالان زنگه‌زور را از طریق دیپلماتیک خواهیم گرفت و اگر دالان زنگه‌زور را از طریق دیپلماتیک به ما ندهند، از طریق نظامی‌خواهیم گرفت!» در داخل کشور هم در تبلیغ این سخنان عوام‌فریبانه ادعا شد که زنگه‌زور و ایروان و گویچه را هم خواهیم گرفت! با این سخنان، احساسات ملی مردم را به جوشش وادار کردند و الهام علی‌اف با سواری بر روی این موج تا حدی محبوبیت خود را افزایش داد و اقشاری از مردم، خود را به این باور رساند که نه‌تنها خان کندی، بلکه زنگه‌زور و ایروان و گویچه را هم می‌گیریم و تمامی‌اراضی تاریخی‌مان در ارمنستان را خواهیم گرفت و این جوّگیری ایجاد شد!»
علی کریملی افزود: «در همان زمان هشدار دادیم که این موضع‌گیری خیلی اشتباه است و از آن ضرر خواهیم کرد؛ زیرا از یک‌سو در حالی که جمهوری آذربایجان دارای حق است، در دنیا به عنوان طرف فاقد حق مطرح شد و به خاطر ادعای گرفتن زنگه‌زور، فشارهای بین‌المللی متوجه جمهوری آذربایجان شد. حال آنکه از همان ابتدا مشخص بود که گرفتن زنگه‌زور امکان‌پذیر نیست؛ زیرا گرچه زنگه‌زور اراضی تاریخی ما بوده است، متأسفانه از خیلی وقت پیش، این منطقه به عنوان خاک ارمنستان شناخته شده است.»
علی کریملی گفت: «اگر الهام علی‌اف واقعاً هم می‌خواست و فکر می‌کرد که می‌تواند از زنگه‌زور دالان بگیرد، این مطالبه را در زمانی که در ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ در مسکو سند خاتمه جنگ دوم قره‌باغ را امضاء می‌کرد، باید مطرح می‌نمود؛ زیرا در آن زمان ارتش جمهوری آذربایجان به سرعت در حال پیشروی بود و اگر چند روز دیگر جنگ ادامه می‌یافت، خان کندی و مابقی مناطق باقی‌مانده نیز بازپس گرفته می‌شد و حتی به گفته نیکول پاشینیان، نخست‌وزیر ارمنستان، ۲۵ هزار نیروی نظامی‌ارمنستان نیز در محاصره قرار می‌گرفتند و نابود می‌شدند. در آن زمان باید الهام علی‌اف این را مطالبه می‌کرد که در مقابل دالان لاچین، باید دالان زنگه‌زور با همان وضعیت حقوقی به جمهوری آذربایجان داده شود. اکنون خیلی دیر شده است، ولی اکنون نیز به‌رغم دیرهنگام بودن این مطالبه، ما هم از آن حمایت می‌کنیم و تأکید داریم که در مقابل «دالان لاچین» باید «دالان زنگه‌زور» با همان وضعیت حقوقی به جمهوری آذربایجان داده شود!»
علی کریملی گفت: «اگر دالان داده نشود، راه مواصلاتی سود اندکی برای جمهوری آذربایجان خواهد داشت و بیشتر سود آن به روسیه و ارمنستان خواهد رسید. این راه‌های مواصلاتی بیش از همه برای روسیه لازم است؛ زیرا جمهوری آذربایجان به نخجوان و ترکیه راه مواصلاتی دارد. در سال‌های گذشته خط آهن باکو – قارص – نخجوان با صرف میلیاردها دلار از بودجه جمهوری آذربایجان احداث شده است و با این راه مواصلاتی حتی چین نیز به ترکیه و اروپا متصل شده است. جمهوری آذربایجان به نخجوان نیز هم از طریق ایران و هم از طریق ترکیه راه دارد و راه ایران مطمئن‌تر از راه ارمنستان نیز است.»
//اناج
