یک معضل شهری به نام «سرویس بهداشتی»
وقتی حرف از سرویس بهداشتی عمومی پیش می‌آید، بیشتر توالت‌های با دیوارهای سیاه و منقش به یادگاری با درهای خراب و شلنگ آبی که روی زمین کف دستشویی خیس افتاده و آخر سر نفری که میز کوچکی برای خودش دست و پا کرده و تا پول نگیرد حق خروج و گاها حق ورود نداریم! پولی که به نظر خیلی هایمان پول زور می‌آید، در ذهنمان تداعی می‌شود.
، زندگی شهری زیر‌ساخت‌های بسیاری را طلب می‌کند و باید برای همه اقشار مناسب‌سازی شود. برخی مشاغل به‌گونه‌ای است که زمان زیادی در خیابان باید سپری کرد یا کودکانی که تاب خیلی از مسائل را ندارند و باید محیط شهری برایشان تسهیل شود، از این‌رو سرویس‌های بهداشتی عمومی از نیازهای اولیه‌ای است که باید بدان توجه کرد.
روزهایی از تقویم به یک مناسبت خاص اختصاص یافته است اما برخی از مناسبت‌ها به دلیل نامی که دارند گاهی به سخره گرفته می‌شوند، ۲۸ آبان ماه در تقویم جهانی به روز «سرویس بهداشتی» تعلق دارد، روزی که جنبه‌های طنز آن بیشتر نمود پیدا کرده است، اما نباید از اهمیت وجود «سرویس بهداشتی» از نوع عمومی آن غافل شد.
توسعه سرویس‌های بهداشتی، مطالبه عمومی شهروندان
وقتی حرف از سرویس بهداشتی عمومی پیش می‌آید، بیشتر توالت‌های با دیوارهای سیاه و منقش به یادگاری با درهای خراب و شلنگ آبی که روی زمین کف دستشویی خیس افتاده و آخر سر نفری که میز کوچکی برای خودش دست و پا کرده و تا پول نگیرد حق خروج و گاها حق ورود نداریم! پولی که به نظر خیلی‌هایمان پول زور می‌آید، در ذهنمان تداعی می‌شود.
آیا پس از گذشت چندین سال از مقوله توسعه سرویس‌های بهداشتی و اهمیت رسیدگی و بهداشت این اماکن همچنان در این ذهنیتیم؟ شاید در ابتدا بحث در خصوص بهداشت و توسعه سرویس بهداشتی‌های عمومی، مسأله خنده‌دار به نظر آید ولی اهمیت ساخت و بهداشت توالت بقدری است که روزی در تقویم را به خود اختصاص داده است.
۱۹ نوامبر (۲۸ آبان) روز جهانی توالت (به انگلیسی: World Toilet Day) است و سازمان ملل متحد نیز هر ساله به همین مناسبت آماری را از افرادی که به توالت دسترسی ندارند، منتشر می‌کند.
هر چند ما ایرانی‌ها، حتی گاها در خیابان از پرسیدن اینکه نزدیک ترین سرویس بهداشتی به این محل کجاست و یا در گفتن اینکه نیاز به سرویس بهداشتی داریم زمین و زمان را به هم می‌چینیم تا جمله جایگزین بگویم که هدف را برساند ولی مستقیم به آن اشاره نکنیم مثلا گلاب به روتون، نیاز به قضای حاجت، روم به دیوار و امثال این قبیل گفته‌ها.
یا حتی در تربیت کودکانمان تاکید داریم که در جمع وقتی نیاز به توالت دارند از اشاره مستقیم بپرهیزند و با رمز که بین والدین و کودک قبلا هماهنگ شده، عنوان شود و گاها به این حد اکتفا نمی‌کنیم و اصرار بر در گوش گفتن این خواسته داریم، این معذب کردن کودک گاها تا جایی پیش می‌رود که دیگر کاری از دست کودک بر نمی‌آید و قبل از رسیدن کودک به توالت این نیاز برطرف می‌شود.//فارس
