گذر زندگی ناجیان گمنام راه‌های سفید با حقوق 2.8 میلیونی/ حقوق کم و تجهیزات فرسوده؛ سهم راهداران از جاده‌ها
با توجه به اینکه راه‌ها به عنوان شریان حیاتی یک کشور محسوب می‌شوند و راه‌سازی هزینه‌های بسیار سنگین و زحمات زیادی دارد، چنانچه بخواهیم کشوری پیشرفته داشته باشیم، باید به این اساسی‌ترین خشت‌های زیربنایی مملکت ارج و اهمیت فراوانی دهیم؛ چراکه یک شبکه ارتباطی سالم، استهلاک کمتر ماشین‌آلات و در نتیجه کمتر شدن وابستگی و جلوگیری از خروج ارز، تعدیل مصرف سوخت، تسریع در حمل و نقل کالا را در بر دارد که باعث پایین آمدن نرخ حمل و نقل می‌شود.
ارتباط بین انسان‌ها، مناطق، کشورها، قاره‌ها در زندگی مدرن و پیشرفته امروزی را به هیچ عنوان نمی‌توان کتمان کرد، خیلی‌ها وقتی از ارتباطات سخن به میان می‌آید این ارتباط را در فضای مجازی محدود و خلاصه می‌کنند و ذهن‌ها بیشتر به این سمت و سو سوق پیدا می‌کند اما واقعیت این است که ارتباطات چیزی فراتر از این‌ها و دارای شاخ و برگ‌های گسترده‌تر از آن چیزی هست که ما تصور می‌کنیم.
یکی از مسیرهای ارتباط بین جوامع جاده‌هایی می‌باشند که گاها از آن به عنوان شاهرگ‌های ارتباطی هم یاد می‌شود اما شاید با پیشرفت‌هایی که در سایر بخش‌های ارتباطی همچون شبکه‌های ریلی، خطوط هوایی، دریای با سرعت نور در حال اتفاق افتادن هست، مطمئنا روزی خواهد رسید که نتوانیم این عنوان را برای حمل و نقل جاده‌ای به کار برد ولی در حاضر کشور ما که عنوان در حال توسعه را یدک می‌کشد این سیستم ارتباطی از جایگاه خاص و ویژه‌ای برخودار هست و هنوز هم داعیه‌دار عنوان شاهرگی است.
هر چند به جرأت می‌توان گفت، این شاهرگ‌ها در کشور ما حال و روز خوشی ندارد ولی کسانی هستند که سالانه روزهای سختی را تجربه و تحمل می‌کنند تا حال راه‌ها برای راه رفتن من و شما خوب باشد این افراد در چهار فصل سال در تکاپو و تلاش هستند اما فصل سوز و سرما که می‌رسد دست‌های پینه‌بسته رهبران راه‌ها، سرمایی را تحمل می‌کنند که من و شما حتی برای لحظه‌ای توان تجربه کردنش را هم نداریم.
بیش از یک هفته می‌شود که خدا کول و بار نعمت‌های خودش را در آذربایجان‌شرقی پهن کرده و می‌خواهد یک دل سیر زمین‌های تشنه ما رو سیراب کند ما هم در این مهمانی زیبای خدا، رفتیم سراغ راهدارانی که این مهمانی را برای من و شما دلچسب، زیبا، شاد و مفرح می‌کنند.
سفر یک روزه خود را با حرکت به سمت آزادراه تبریز- رنجان شروع کردیم بعد از طی مسافتی آقای ستاری را که می‌گویند راهدار نمونه هست با خودرویی در حال برف‌روبی جاده می‌بینیم، نگه می‌دارد و با رویی گشاده عرض جاده را برای رسیدن به ما طی می‌کند بعد از احوالپرسی، می‌پرسم چند روز است در جاده هستید؟ می‌گوید ۸ روز و در این مدت فقط چندبار که فرصت داشتم تلفنی با خانواده‌ام صحبت کردم.
می‌پرسم که خانواده مشکلی ندارند با این شرایط؟
به شوخی می‌گوید چرا رفتن خانه پدرش و بعداز خنده ادامه می‌دهد دیگه عادت کردن به شرایط کاری من
بعد از این گفت‌وگو دوباره به مسیر خود به سمت مراغه ادامه می‌دهیم، آسمانی آبی با ابرهایی صاف و خورشیدی زرد و زیبا بین این دو، زمینی سفید و برفی که از وسطش جاده‌ای سیاه خودنمایی می‌کند و این زیبای‌ها سوز سرمایی رو که عین شلاق بر دست و صورت تک تکمان می‌کوبد، قابل تحمل و حتی شیرین می‌کند.
از دور تعدادی خودرو و افرادی کنار آن توجه ما را جلب می‌کند، نزدیکتر که می‌شویم گریدر را می‌بینیم که لاستیکش ترکیده و در حال باز کردن آن برای تعویض هستند به سختی و به کمک سه نفر، پیچ‌های زنگ زده رینگ لاستیک را جدا کردند و در این حین راننده جوانی که پشت فرمان بود به سادگی به سوالاتم جواب می‌دهد و می‌گوید: از چهارشنبه گذشته پشت این دستگاه بوده و هنوز به خانه‌اش در چاراویماق، نرفته است.
وقتی از حقوق و دستمزدش سوال می‌کنم، می‌خندد و می‌گوید: خیلی کمه و فعلا هم بیشتر از یک ماه هست که حقوق نگرفتیم.
می پرسم کم یعنی چقدر؟
می‌گوید ۲.۸ میلیون
بعد از طی مسافتی به اکیپ دیگری با خودروی کامیون برف‌روب و نمک‌پاش می‌رسیم که به گفته مدیر روابط عمومی راهداری استان تصویر یکی از این راهدارها توسط وزیر راه استوری شده و کلی سر و صدا کرده است.
آقای حسین‌پور که سفیدی بر موهای سرش نشسته و به قول خودمان سنی از او گذشته با قامتی بلند، همراه همکارش در مقابلمان می‌ایستد و از ما استقبال می‌کند، می‌گوید: از زمان آغاز بارش‌های اخیر در جاده‌ها مشغول انجام عملیات برف‌روبی است و فرصت رفتن به خانه را پیدا نکرده است.
باید اعتراف کنم خستگی را می‌شد با تمام وجود از چشمان این دو همکار کار کشته دید و لمس کرد.
داشتیم به حوزه استحفاظی شهرستان مراغه می‌رسیدیم که رئیس اداره راهداری این شهرستان به استقبال ما آمد و باهم به سمت اکیپ‌های عملیاتی این شهرستان حرکت کردیم و بعد از تهیه گزارش تصویری از عملیات برف‌روبی این عزیزان تلاش من برای رفتن به سمت روستاها با موفقیت منجر نشد، چراکه تمام افرادی که از راهداری همراهمان بودند، به اتفاق عقیده داشتند کار خطرناکی هست و ممکن است گرفتار برف و کولاک بشویم.
به روز شدن تجهیزات و امکانات راهداری
به اصرار نادر شریفی رئیس اداره راهداری شهرستان مراغه از رفتن به سمت راه‌های روستایی منصرف شدیم و پای صحبت‌ها و درد و دل‌هایشان نشستیم که چند سالی است شهرستان مراغه حوزه ماموریتش است و به قولی وجب به وجب این شهرستان را می‌شناسد.
وی به‌روز و مدرن نبودن امکانات را اصلی‌ترین معضل بخش راهداری به خصوص در زمستان می‌داند و می‌گوید: در حال حاضر خودروهای مدرنی برای برف‌روبی در دنیا طراحی و تولید شد که در اکثر کشورها استفاده می‌شود در حالی که در کشور ما، استان و شهرستان مراغه حتی نمونه‌ای هم از این امکانات تخصصی وجود ندارد.
رئیس اداره راهداری شهرستان مراغه با اشاره به ۱۲ خودروی سنگین که به عنوان برف‌روب در شهرستان مراغه از آنها استفاده می‌شود، اظهار کرد: این تعداد دستگاه به همراه ۱۸ نفر راهدار و پرسنل این بخش تنها داشته‌های شهرستانی با نزدیک به ۵۵۰ کیلومتر راه اصلی، فرعی و روستایی است.
شریفی با یادآوری زمستان‌های سنگین و سخت در حوزه ماموریتش تاکید کرد: تنها چیزی که به جرأت می‌توان گفت این سختی و دشواری را تا حدودی سهل و آسان می‌کنند، راهدارانی با وجدان کاری و پشتکاری بالا و مثال‌زدنی هستند که با کمترین توقع و دریافتی و شرایط کاری سخت، همچنان بار انسانیت را به دوش می‌کشند.//فارس
