کریسمس، شب یلدا،چیلله، یا ناردوغان ؟؟؟

ریشه چنین فرهنگی از کجاست؟

بسیاری از مردم این را به اعتقادات مسیحی نسبت می دهند در حالیکه حضرت عیسی در تابستان متولد شده بود.
پرفسور “چیغ” سومر شناس، حلیم نیزی، دکتر عارف اسماعیلی نیا و عدنان اتابک، اطلاعاتی در مورد جشن های آکچم( آغ چام) اطلاعاتی بیان کرده اند و ریشه را در فرهنگ تورکان دانسته اند.

بر اساس باورهای باستانی تورکان، قبل از گرویدن به ادیان توحیدی، درست در وسط زمین «درخت کاج سفید» وجود داشت که مرکز زمین محسوب می شد.
نوک این درخت تا کاخ “اولگن” که در آسمان نشسته است می رسید و آن را «درخت زندگی» می نامیدند( یاشام)( چام)
ما می‌توانیم این درخت را به عنوان نقش و نگار در تمام فرش‌ها، قالی‌ها و گلدوزی‌ها و حتی کاشیکاریهایمان پیدا کنیم.
رب النوع “اولگن”، محافظ مردم بود؛ او با ریش و جامه در قصر خود می نشست و بر شب و روز و خورشید حکومت می کرد.
خورشید برای تورک ها بسیار مهم بود. بر اساس اعتقاد تورکان در کشورهای آسیای میانه، شب اول دی با روز می جنگید که همین باور را تورکان آذربایجانی برای شب چلله دارند و مرحوم مهندس سلامت در کتابهایش مفصل اشاره نموده است.

پس از یک جنگ طولانی، خورشید با شکست دادن تاریکی پیروز می شد.

در میان تورکان تورکستان( آسیای میانه) نام این جشن «ناردوغان»، «نار = خورشید» و «توگان/دوغان» به معنای «زایش» است. از نظر نجومی، از آن روز به بعد، شب ها کوتاه و روزها بلندتر می شوند.
تورک ها پیروزی و تولد دوباره این خورشید را با جشن های بزرگ چیلله و ناردوغان زیر درخت کاج ( یاشام/ چام) جشن می گیرند.
زیر درخت هدایایی می گذارند تا دعایشان به درگاه خدا برسد. آنها با بستن نوارهایی از پارچه بر شاخه های کاج، برای آن سال از خداوند آرزوهایی می کنند که بعد از اسلام بستن پارچه های رنگی و اغلب سبز به درختان امامزاده ها را مشاهده می کنیم.

آنها معتقدند که اگر این جشن با جمع شدن خانواده و دوستان برگزار شود، زندگی افزایش می یابد و خوش شانسی خواهد آمد.
طبق آنچه نوشته شده است، «درخت کاج سفید» فقط در آسیای مرکزی می روید.
در میان قشقایی ها این فرهنگ بیشتر دیده می شد و البته از قرن شانزدهم تزئین درخت کاج در اروپا رواج بیشتری یافته است.

منبع اصلی: مطالب خانم پرفسور چیغ/صفحه شهصی دکتر رحیم بقال اصغری(آق بایراک)