کاربری طبقه پایین «کاخ سبز» در سعدآباد چه بود؟/ قرآن خاتمکاری هدیه حافظ اسد
مسئول کاخ موزه سبز گفت: طبقه پایین کاخ سبز به عنوان انبار استفاده میشد؛ اما در اواخر دهه ۱۳۴۰ خورشیدی به خواست پهلوی دوم این ساختمان بازسازی کلی و طبقه پایین به وسایل مدرن روز مجهز و دو سوئیت طراحی شد، مقامات تراز اول خارجی که میهمان پهلوی دوم بودند، در این سوئیتها اقامت میکردند.
به گزارش باش خبر وبه نقل از ایرنا، بنایی با زیربنای بیش از ۱۲۰۳مترمربع، با نمای سنگ مرمرهای سبز از سنگهای سبز منحصر به فرد معادن خمسه زنجان، به همین دلیل به کاخ سبز معروف شد. بنای اولیه این کاخ نیمطبقهای متعلق به علیخان والی از زمینداران سرشناس قاجار بوده است، که توسط رضاخان در زمان سردار سپهی در سال ۱۳۰۱ به مبلغ هفتهزارتومان خریداری شد. سپس میرزا جعفرخان معمارباشی بیآنکه ساختمان قبلی را از بین ببرد کاخ تابستانی وی را پس از هفت سال تلاش بر روی آن ساخت.
کاربری طبقه پایین «کاخ سبز» در سعدآباد چه بود؟/ قرآن خاتمکاری هدیه حافظ اسد
کاخ سبز در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد
حجاریهای بسیار زیبا مزین شده هنر دست استاد حسین خان زنجانی معروف به حجارباشی، انواع هنرهای ایرانی شامل آیینه کاری، گچبری، حجاری، تذهیب، خاتم کاری، آثار اساتید به نامی چون شیخان ،حاج علی آخوندی، حسین طاهرزاده بهزاد، صنیع خاتم شیراز با نرده های چوبی پلکان کاخ به سبک حجاریهای سربازان مادی، پارسی، هخامنشی در تخت جمشید منبت کاری شده اثر استاد مختاری است،
در مصالح این بنا از سرب استفاده شده است که از خرد شدن سنگها به علت تغییرات آب و هوایی جلوگیری می کند، چهارستون سفید رنگ در بالای پلکانها از سنگ مرمر سفید رنگ بدون رگه معادن کارارا در ایتالیا، همراه با دو کتیبه نصب شده بیرون ساختمان به دولت ایران اهدا گردیده است و به دستور پهلوی اول در این مکان نصب گردیده است.
کاربری طبقه پایین «کاخ سبز» در سعدآباد چه بود؟/ قرآن خاتمکاری هدیه حافظ اسد
این کاخ در زمان پهلوی اول به کاخ سنگی و در زمان محمدرضا شاه به نام کاخ شهوند اما آنچه این کاخ را در تاریخ سیاسی جهان معروف کرده است، پیمان سعدآباد یا عهدنامهٔ عدم تعرض است. پیمانی که در ۱۷ تیر ۱۳۱۶ (۸ ژوئیه ۱۹۳۷) در این کاخ در سعدآباد تهران، میان چهار کشور ایران (رضا شاه پهلوی)، عراق (ملک غازی اول)، افغانستان (محمد ظاهرشاه) و ترکیه (مصطفی کمال آتاترک) به امضا رسید. دولتهای امضاکننده این پیمان متعهد شدند که از مداخله در امور داخلی یکدیگر خودداری کنند، مرزهای مشترک را محترم بشمارند، از هرگونه تجاوز نسبت به خطوط مرزی یکدیگر خودداری ورزند و از تشکیل جمعیت ها و دستهبندی هایی جلوگیری کنند که هدف آن ها اخلال در صلح میان کشورهای هم جوار و هم پیمان باشد.