«پاراتئاتر» با سابقه یک قرن در ایران اما مهجور در زمانه معاصر
حوزه تئاتر معلولان که از آن با قید «پاراتئاتر» نیز یاد میشود، در ایران یک قرن سابقه دارد! سابقهای که در قیاس با دیگر کشورهای منطقه و حتی قاره آسیا بسیار عمیق است؛ اما در زمانه اخیر کمتر میتوان آن جریان، شور و حرارت را در حوزه تولیدات تئاتری با محوریت جامعه معلولان رصد کرد.
۱۲ آذرماه برابر با سوم دسامبر در تقویم جهانی بهعنوان روز جهانی معلولان ثبت شده است. روزی که مهمترین هدف آن از یکسو آگاهیبخشی به جامعه نسبت به شناخت صحیح و درست جامعه معلولان و توجه به توانمندیهای آنها در حوزه فرهنگسازی اجتماعی است و از سویی دیگر، آشنایی جامعه معلولان با حقوق خود بهعنوان شهروندان عادی جامعه است.
آنچه که در نگرش آماری چه در کشورمان و چه دیگر جوامع جهان را شامل میشود، بازتابدهنده این نکته است که بین ۱۵ تا ۲۰ درصد جمعیت جوامع را معلولان تشکیل میدهند.
یعنی چیزی قریب یک پنجم افراد جامعه هر کشور در شاخصه مفهومی جای میگیرند که باید به قطعیت گفت که چه شناخت عموم افراد جامعه از آنها و چه شناخت خود بدنه معلولان از حق و حقوقی شهروندیشان آنگونه که شایسته و بایسته است نتوانسته در نقطهای ایدهآل قرار گیرد. به همین سبب نامگذاری روزی در تقویم بهعنوان روز جهانی معلولان میتواند گامی مهم در راستای تقویت این فرهنگ و درست نگریستن به افرادی باشد که آنها نیز در کمترین تعریف و سادهترین نگرش جزوی از افراد همه جوامع بهشمار میروند.
«پاراتئاتر» با سابقه یک قرن در ایران اما مهجور در زمانه معاصر
یک قرن سابقه پشت تاریخ «پاراتئاتر» ایران
در کشورمان نیز، حوزه تئاتر معلولان که از آن با قید «پاراتئاتر» نیز یاد میشود؛ سابقهای قریب یک قرن داردحوزه هنر، محصولات و تولیدات هنرمندان این شاخه در کنار الویت آنها در بُعد سرگرمسازی و ارتقاء روحیه عمومی جامعه فصل مهمی دیگر از رسالتهای بنیادیاش بر مسئله فرهنگ سازی استوار است.
به همین سبب است که تمامی الگوهای اجتماعی (هنجارها و ناهنجاریها) بهعنوان یکی از اصلیترین دستمایههای تولیدات هنری توسط هنرمندان برای ارائه به عموم مخاطبان جامعه همواره مورد بهره قرار گرفته است.
در عرصه تئاتر نیز فصل مهمی از بازتاب جریانهای جاری در بطن زندگی اجتماعی به واسطه زبان صریح، روشن و نقادانه این هنرِ زنده، جریانساز و پویا؛ همواره اهمیت والایی در حوزه فرهنگسازی داشته است.//ایرنا