نگرانی از افزایش فعالیت افراطی‌ها در اروپا
پس از همه پرسی برگزیت در سال ۲۰۱۶ و پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، افزایش حمایت از ملی گراها، اروپاگریزها و احزاب متعصب به لحاظ فرهنگی پیش بینی می شد.
موفقیت انتخاباتی سوسیال دموکرات های چپ میانه آلمان در سال گذشته و عقب نشینی حزب آلترناتیو برای آلمان که یک حزب راست تندرو در آلمان است، نشان داد که نیروهای ارتجاع رو به انزوا هستند.
سپس موعد دور دوم انتخابات ریاست جمهوری فرانسه فرا رسید، زمانی که مارین لوپن از جناح راست افراطی به طور بی سابقه ای بیش از ۴۱ درصد از مجموع آرا را کسب کرد.
درس جامع تری که می توان از این نوسانات گرفت، این است که تلاش ها برای تمیز دادن روندهای متمایز و گسترده در سطح اروپا می تواند گمراه کننده باشد.
رفتارهای رای دهندگان در کشورهای مختلف متاثر از شخصیت ها، رویدادها، زمان بندی، موضوعات منطقه ای، وفاداری احزاب و سیستم های انتخاباتی است.
گفته می شود که احزاب پوپولیست راست افراطی یک مشکل پان اروپایی هستند که به همه دموکرات ها مربوط می شوند.
به عنوان نمونه، زمینه های مشترک و پیوندهای ایدئولوژیک را می توان بین سوئد در منتهی الیه شمال اروپا و ایتالیا و در جنوب دریای مدیترانه یافت. در هر دو کشور، احزاب راست رادیکال در حال روی کار آمدن هستند.
شگفت آنکه دموکرات های سوئد که یک حزب با ریشه های نئونازی و موضعی سخت ضد مهاجرتی، قانون و نظم است، هفته گذشته در انتخابات سراسری این کشور به جایگاه دوم دست یافت و حمایت از آن برای ائتلاف راست میانه جدید با هدف جانشینی سوسیال دموکرات ها بسیار حائز اهمیت خواهد بود.//ایرنا
