نوازنده جوان مراغی: تار صدای تاریخ ایران است
تار را صدای تاریخ ایران می‌خواند و تصنیف «سپیده» را با رقص انگشتانش روی سیم‌های مویی تار و زمزمه‌های زیرلب اجرا می‌کند؛ همان تصنیفی که بیشتر مردم آن را با نام «ایران ای سرای امید» می‌شناسند و صدای مرحوم شجریان را با نوایش عجین می‌دانند.
پله‌های ترقی را خیلی زود طی کرده و با اینکه ۲۳ سال بیشتر ندارد، مهارت‌اش در تکنوازی تار ایرانی می‌تواند هر فرد بیگانه با موسیقی را با دنیای پر رمز و رازش آشنا کند.
نامش «سینا» و شهرتش «غم‌گسار» است؛ خودش می‌گوید که با شنیدن صدای یک زنگ گوشی موبایل چنان منقلب شده که تنها پس از چند روز، یک تار ایرانی خریداری کرده است.
این نوازنده تار و سه‌تار و آهنگساز جوان که در مقطع کارشناسی نوازندگی موسیقی ایرانی فارغ‌التحصیل شده، اکنون دانشجوی کارشناسی ارشد موسیقی‌شناسی قومی است.
حضور «سینا» در ایرنای دفتر مراغه فرصتی برای گپ‌وگفت در مورد موفقیت‌های یک آهنگساز جوان فراهم کرده و در ادامه نیز ساز به دست می‌گیرد و بخشی از قطعه سپیده را اجرا می‌کند.
ایرنا: تاکنون در چه جشنواره‌هایی خوش درخشیده‌اید؟
سینا: از سال ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵ در رقابت‌هایی تحت عنوان مسابقات فرهنگی هنری دانش‌آموزان شرکت، و به ترتیب مقام‌های دوم، سوم و اول کشوری را کسب کردم.
طی سل ۱۳۹۶ هم در جشنواره ملی موسیقی جوان مقام دوم تکنوازی را کسب کردم و در همان سال، مقام نخست اولین جشنواره موسیقی کلاسیک ایرانی در گیلان را به دست آوردم.
سال بعد یعنی در ۱۳۹۷ نیز همراه با گروه پویش، مقام اول گروه‌نوازی دانشگاه تهران را کسب کردیم.
ایرنا: چطور شد که به موسیقی روی آوردید؟
سینا: خانواده پدری و مادر بنده از جمله دایی‌هایم خیلی به موسیقی علاقه داشتند تا حدی که سال‌ها پیش و در دوران جوانی با مرحوم شجریان مکاتبه می کرده‌اند ولی موقعیت آموزش دیدن ساز یا یاد گرفتن آواز برای هیچکدام از آنان پیش نیامده بود.
به همین دلیل ذهن بنده برای ورود به دنیای موسیقی آمادگی داشت و روزی با شنیدن آهنگ زنگی که حتی نمی‌دانستم با چه سازی خلق شده است، به موسیقی روی آوردم تا جایی که چهار تا پنج روز بعد، کار یادگیری را آغاز کردم.
البته خانواده‌ام در ابتدا خیلی هم تمایل نداشتند که در رشته موسیقی تحصیل کنم.
ایرنا: چند وقت طول کشید تا همان زنگ گوشی را با ساز اجرا کنید؟
سینا: یک ماه‌ونیم تا ۲ ماه طول کشید تا اجرای آن را یاد بگیرم و ماه سوم همان قطعه را با تار در مدرسه اجرا کردم.
ایرنا: با ساز می‌توانید سخن بگویید؟
سینا: بله
ایرنا: تار را می‌توانید بیشتر معرفی کنید؟
سینا: دو نوع تار داریم؛ یکی تار قدیمی که به تار شیراز معروف بود و دیگری تار قفقاز که در زمان حاضر آن را با تار آذربایجانی می‌شناسند و معلوم نیست که کدامیک از روی دیگری درست شده است.
تار صدای تاریخ ایران است؛ این ساز ایرانی در ابتدا پنج سیم داشت و «محمدحسین درویش» یک سیم دیگر به آن اضافه کرده است.
ایرنا: چطور می‌توان صدای تار را درک کرد و به آن علاقه‌مند شد؟
سینا: اگر نغمه‌ها و الحان قومی و خرده فرهنگ‌ها با سازی که ریشه تاریخی دارد، نوخته شود، ممکن است با درک و علاقه مندی همراه باشد به عنوان مثال ماهور در لرستان بیشتر از آذربایجان درک می شود و مورد استقبال قرار می‌گیرد.
سینا در ادامه این گپ‌وگفت، ساز به دست گرفت و مخاطبان ایرنا را برای چند دقیقه میهمان کرد.
به گزارش ایرنا مراغه شهر عبدالقادر است، همان شاعر و موسیقیدانی که طی قرن نهم در این کهن‌شهر زیست و کتابی چون «جامع‌الالحان» را در زمینه موسیقی به یادگار گذاشت.
استاد فرهاد فخرالدینی نیز آهنگ تیتراژ سریال امام علی (ع) موسوم به «کلَّ صُبْحٍ وَکُلَّ إشراقٍ[أیا]» را با رمزگشایی از ابیاتی که عبدالقادر مراغه‌ای در باب دوازدهم از فصل سوم این کتاب با استفاده از اعداد و حروف ابجد نغمه‌نگاری کرده بود، نت‌نویسی و کشف کرد.
کلَّ صُبْحٍ وَکُلَّ إشراقٍ [أیا] تبکِی عینی بِدمعِ مُشتاقٍ [أیا]
قَدْ لَسَعَتْ حَیَّةُ الهوی کَبِدی فَلا طَبیبَ لها ولا راقیَ
إلّا الحبیبَ الذی شَغَفْتُ بِهِ فَعِنْدَهُ رُقْیَتی وَتِریاقی
زد مار هوا بر جگر غمناکم سودی نکند فسونگر چالاکم
آن یار که عاشق جمالش شده ام هم نزد وی است رقیه و تریاکم
//ایرنا
