نمی‌توانیم مدعی شهر دوچرخه در معنای واقعی کلمه باشیم
رئیس هیئت دوچرخه سواری بناب با اشاره به اینکه تنها در برگزاری همایش پرشور دوچرخه سواری ادعا داریم و نمی‌توانیم مدعی شهر دوچرخه در معنای واقعی کلمه باشیم، گفت: بناب، برخلاف ادوار گذشته، سالی یک روز می‌تواند به شهر دوچرخه به معنای واقعی کلمه تبدیل شود و آن هم روز برگزاری “همایش بناب شهر دوچرخه” است.
مرتضی فرزان در جمع خبرنگاران، درخصوص انتقادات مطرح شده از ثبت اخیر شهر شیراز به‌عنوان شهر ملی دوچرخه، اظهار کرد: در حال حاضر به روزترین تعریف از شهر دوچرخه، شهری است که مردم از دوچرخه برای حمل و نقل خود استفاده کنند.
وی تشریح کرد: برای مثال شهر تبریز به‌عنوان قطب دوچرخه سواری با داشتن تجربه برگزاری بیش از ۳۰ دوره برگزاری تور دوچرخه سواری کشور و تیم داری در دوچرخه سواری حرفه‌ای به‌عنوان شهر دوچرخه شناخته نشده است.
وی افزود: شیراز اخیرا در رقابت با شهرهای مشهد، یزد و تبریز به عنوان سه کاندیدای دیگر به عنوان شهر ملی دوچرخه انتخاب شد، در حالی‌که بناب به‌علت نداشتن آیتم‌های مورد نظر این ارزیابی، حتی بصورت حداقلی نیز نتوانسته بود کاندیدای این عنوان شود.
فرزان گفت: وجود مسیرهای ویژه دوچرخه سواری، ایستگاه دوچرخه‌های عمومی، پارکینگ دوچرخه، المان دوچرخه و همچنین دوچرخه سواری مسئولان در سطح شهر به‌عنوان اصلی‌ترین پارامترهای شهر ملی دوچرخه است.
وی افزود: بناب، از پارامترهای مورد نظر تنها یک المان کوچک دوچرخه را دارد، در حالی که شیراز در سال‌های اخیر با ایجاد زیرساخت‌هایی چون ۳۰۰ کیلومتر مسیر ویژه دوچرخه سواری که ۱۱۰ کیلومتر آن مختص دوچرخه است و همچنین صدها پارکینگ و ایستگاه دوچرخه و دو هزار دوچرخه اشتراکی با هزینه بالای ۱۰۰ میلیارد ریال در سطح شهر به این عنوان دست یافته است.
وی گفت: عدم رغبت مسئولان شهرستان بناب به رفت و آمد با دوچرخه به محل کار نیز از جمله موارد دیگری است که فرهنگ دوچرخه سواری این شهرستان را تحت الشعاع قرار داده و امتیاز مربوط به این آیتم نیز برای بناب تعلق نمی‌گیرد.
رئیس هیئت دوچرخه سواری بناب در پاسخ به اینکه چرا در جست‌وجوی اینترنتی بناب را به عنوان شهر دوچرخه پیدا می‌کنیم، گفت: برگزاری ۲۱ همایش سالانه و پرشور دوچرخه سواری در بناب که همیشه شعارش نیز “بناب شهر دوچرخه” بود باعث شده اخبار و رویدادهای مربوط به این همایش بناب را بعنوان شهر دوچرخه ایران مطرح کند، در حالی‌که در عمل بناب هیچگاه به‌عنوان شهر دوچرخه در کشور ثبت نشده است.
وی با اشاره به تلاش‌های انجام شده جهت ثبت ملی دوچرخه سواری بناب در کشور، افزود: یک بار از طریق سازمان میراث فرهنگی برای این عنوان اقدام شد، ولی به‌علت اینکه دوچرخه به عنوان ابزار اختراع شده در ایران تشخیص داده نشد، این ثبت نیز منتفی شد و بار دیگر نیز به منظور ثبت همایش سالانه “بناب شهر دوچرخه” اقدام شد که اینبار هم مسکوت ماند.
فرزان ادامه داد: صرفا در روز برگزاری همایش دوچرخه سواری است که مسیر دوچرخه سواری، پارکینگ و ایستگاه دوچرخه برای دوچرخه سواران تدارک دیده می‌شود و حتی مسئولان شهرستان هم پا به رکاب می‌شوند، اما متاسفانه در طول سال خبری از شهر دوچرخه در بناب نیست.
وی با انتقاد از عدم همکاری ارگانهای ذیربط در فراهم کردن زیرساخت‌های دوچرخه سواری در بناب، افزود: علی رغم برگزاری جلسات متعدد با شواری شهر، شهرداری و راهنمایی و رانندگی بناب برای ایجاد مسیرهای ویژه دوچرخه سواری، پارکینگ دوچرخه و ایستگاه‌های دوچرخه عمومی در سطح شهر، نه تنها تاکنون اقدامی بدین منظور انجام نشده، بلکه معدود مسیرهای ویژه دوچرخه در سطح شهر نیز به سبب پارک خودروها، عملا بلااستفاده شده است.
وی در خاتمه با اشاره به نقش تعریف شده ورزش و جوانان و هیئت دوچرخه سواری بناب در حفظ و نگهداری فرهنگ دوچرخه سواری در این شهر، تشریح کرد: با تلاش اداره ورزش و جوانان و هیئت دوچرخه سواری بناب همایش قدیمی بناب شهر دوچرخه که در اواخر دهه ۸۰ رو به افول بود، دوباره رونق گرفته و سالانه شاهد برگزاری گسترده آن هستیم، اما متاسفانه بقیه ارگان‌ها در فرهنگ دوچرخه سواری کوتاهی می‌کنند.
//ایسنا
