اخبار
مردم بعد از حوادث سال ۹۶ و ۹۸ بی‌پناه رها شدند
گروه سیاسی: جریان اصلاحات هشت سال بعد از حمایت بی‌چون و چرا از حسن روحانی، تصمیمی را که در سال ۹۲ گرفت حالا به سان پاشنه آشیلی پیش روی خود می‌بیند. به همین دلیل اصلاحطلبان نگران چگونگی حضورشان در انتخابات ۱۴۰۰ هستند. شدت و حدت این نگرانی به حدی است که حتی برخی از افراد شاخص اصلاح‌طلب از همین حالا رأی به عدم حضور در انتخابات می‌دهند.
یك عضو حزب کارگزاران سازندگی، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین در این باره اظهار داشت: با توجه به اینکه نظام بین‌الملل وضعیت پیچیده‌ای دارد و تکلیف انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا نامعلوم است، از الان نمی‌شود درباره فضای انتخابات ۱۴۰۰ نظری صریح داد. اما درباره تاثیر حمایت جریان اصلاحات از حسن روحانی بر شرایط انتخاباتی اصلاحطلبان باید توجه کرد آنها در چه شرایطی از کاندیداتوری حسن روحانی حمایت کردند.
شهربانو امانی گفت: در انتخابات ۹۲ که اصلاحطلبان روحانی را مورد حمایت قرار دادند، وضعیت به گونه‌ای بود که یکی از کاندیداهای اصولگرا درباره ایستادن در لبه پرتگاه اظهارنظر کرده بود. لذا اصلاحطلبان طبیعتاً بعد از رد صلاحیت مرحوم هاشمی، تنها راه چاره را حمایت از آقای روحانی دیدند که الحق و الانصاف ایشان در دوره اول عملکرد خوبی داشت به طوری که به سرانجام رسیدن برجام هم داخلی‌ها و هم صلح‌طلبان خارجی را خوشحال و راضی کرد. اما در دولت دوم آقای روحانی، به سبب شرایط بین‌المللی و کرونایی و البته تندروی‌‌های ترامپ بعد از رفتن به کاخ سفید، وضعیت به قول معروف به هم ریخت.او تصریح کرد: از آن به بعد بود که دستاوردهای دولت یازدهم به باد رفت تا فرصت برای سیاه‌نمایی تندروهای داخلی فراهم شود که اتفاقاً آقای روحانی هم در نتیجه‌ی این اتفاقات، با پشت کردن به رأی هواخواهان تفکر اصلاح‌طلبی به اصولگرایان چراغ‌سبز نشان داد. کمااینکه برخی از نزدیکان رئیس‌جمهوری آشکارا گفتند، رأی روحانی رأی خودش بود و هیچ ربطی به حمایت اصلاحطلبان نداشت و تعدادی از آنها حتی به نوعی با رقیب اصلاحطلبان قرار و پیمان گذاشتند.عضو شورای شهر تهران ادامه داد: اوضاع اقتصاد هم در این اثنا به قدری پیچیده شد که شاید بتوانیم بگوییم بعد از انقلاب چنین وضعیت بغرنجی را به لحاظ مالی به چشم ندیده بودیم. چون شرایط «رکود-تورم» را توأمان تجربه کردیم و در نتیجه شاهد اعتراضات دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ بودیم آن هم در شرایطی که متاسفانه به مردم پاسخی قانع‌کننده داده نشد و به نوعی بی‌پناه رها شدند تا سپهر سیاسی کشور هزینه‌ای گزاف بابت این اتفاقات پرداخت کند. جالب اینکه حاکمیت در سال ۹۸ سعی داشت از مردم دلجویی کند، منتها دولت از خود رغبتی برای در کنار مردم بودن نشان نداد.
امانی توضیح داد: با این تفاصیل، اصلاحطلبان برای اینکه بتوانند اقبال عمومی را به سمت خود جلب کنند باید انسجام و همگرایی درون اصلاح‌طلبی را سامان دهند تا بتوانند از این طریق پاسخگوی افکار عمومی باشند. از سویی، جبهه اصلاحات در حالی برای انتخابات موانع زیادی را پیش روی خود می‌بیند که هر گاه نظام به حضور مردم احتیاج داشت، این اصلاحطلبان بودند که در اقناع افکار عمومی برای حضور در پای صندوق رأی موفق شده و تاثیرگذار ظاهر شدند.او اضافه کرد: در شرایطی که دچار یخبندان سیاسی هستیم و برای اولین بار در تاریخ ۴۲ساله همزمان رکود و تورم را متحمل می‌شویم و اقتصادمان فلج شده و طبقه متوسط جامعه آسیبی بسیار جدی دیده است، اصلاحطلبان باید راه‌حل‌هایی بیابند تا مردم را برای برگزاری هرچه مطلوب‌تر انتخابات قانع کنند. آن هم در حالی که تندروها ترجیح می‌دهند و برایشان مطلوب است که مردم پای صندوق رأی نیایند تا بلکه با رأی حداقلی توفیق در انتخابات را تجربه کنند.شهربانو امانی در پایان گفت: آب و هوای سیاسی ایران نشان از آن دارد که اصلاحطلبان برای معرفی کاندیداهای اصلی خود فرصت کافی نخواهند داشت و حتی اصولگرایان معتدل هم نخواهند توانست مجوز حضور در انتخابات را بگیرند که این قطعاً به نفع هیچ کسی نیست. بنابراین ممکن است همان‌طور که مجلس یازدهم موجب نگرانی عمومی شده است، دولت سیزدهم هم در فضایی مبهم کارش را شروع کند.
یك عضو حزب کارگزاران سازندگی، در گفت‌وگو با اعتمادآنلاین در این باره اظهار داشت: با توجه به اینکه نظام بین‌الملل وضعیت پیچیده‌ای دارد و تکلیف انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا نامعلوم است، از الان نمی‌شود درباره فضای انتخابات ۱۴۰۰ نظری صریح داد. اما درباره تاثیر حمایت جریان اصلاحات از حسن روحانی بر شرایط انتخاباتی اصلاحطلبان باید توجه کرد آنها در چه شرایطی از کاندیداتوری حسن روحانی حمایت کردند.
شهربانو امانی گفت: در انتخابات ۹۲ که اصلاحطلبان روحانی را مورد حمایت قرار دادند، وضعیت به گونه‌ای بود که یکی از کاندیداهای اصولگرا درباره ایستادن در لبه پرتگاه اظهارنظر کرده بود. لذا اصلاحطلبان طبیعتاً بعد از رد صلاحیت مرحوم هاشمی، تنها راه چاره را حمایت از آقای روحانی دیدند که الحق و الانصاف ایشان در دوره اول عملکرد خوبی داشت به طوری که به سرانجام رسیدن برجام هم داخلی‌ها و هم صلح‌طلبان خارجی را خوشحال و راضی کرد. اما در دولت دوم آقای روحانی، به سبب شرایط بین‌المللی و کرونایی و البته تندروی‌‌های ترامپ بعد از رفتن به کاخ سفید، وضعیت به قول معروف به هم ریخت.او تصریح کرد: از آن به بعد بود که دستاوردهای دولت یازدهم به باد رفت تا فرصت برای سیاه‌نمایی تندروهای داخلی فراهم شود که اتفاقاً آقای روحانی هم در نتیجه‌ی این اتفاقات، با پشت کردن به رأی هواخواهان تفکر اصلاح‌طلبی به اصولگرایان چراغ‌سبز نشان داد. کمااینکه برخی از نزدیکان رئیس‌جمهوری آشکارا گفتند، رأی روحانی رأی خودش بود و هیچ ربطی به حمایت اصلاحطلبان نداشت و تعدادی از آنها حتی به نوعی با رقیب اصلاحطلبان قرار و پیمان گذاشتند.عضو شورای شهر تهران ادامه داد: اوضاع اقتصاد هم در این اثنا به قدری پیچیده شد که شاید بتوانیم بگوییم بعد از انقلاب چنین وضعیت بغرنجی را به لحاظ مالی به چشم ندیده بودیم. چون شرایط «رکود-تورم» را توأمان تجربه کردیم و در نتیجه شاهد اعتراضات دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸ بودیم آن هم در شرایطی که متاسفانه به مردم پاسخی قانع‌کننده داده نشد و به نوعی بی‌پناه رها شدند تا سپهر سیاسی کشور هزینه‌ای گزاف بابت این اتفاقات پرداخت کند. جالب اینکه حاکمیت در سال ۹۸ سعی داشت از مردم دلجویی کند، منتها دولت از خود رغبتی برای در کنار مردم بودن نشان نداد.
امانی توضیح داد: با این تفاصیل، اصلاحطلبان برای اینکه بتوانند اقبال عمومی را به سمت خود جلب کنند باید انسجام و همگرایی درون اصلاح‌طلبی را سامان دهند تا بتوانند از این طریق پاسخگوی افکار عمومی باشند. از سویی، جبهه اصلاحات در حالی برای انتخابات موانع زیادی را پیش روی خود می‌بیند که هر گاه نظام به حضور مردم احتیاج داشت، این اصلاحطلبان بودند که در اقناع افکار عمومی برای حضور در پای صندوق رأی موفق شده و تاثیرگذار ظاهر شدند.او اضافه کرد: در شرایطی که دچار یخبندان سیاسی هستیم و برای اولین بار در تاریخ ۴۲ساله همزمان رکود و تورم را متحمل می‌شویم و اقتصادمان فلج شده و طبقه متوسط جامعه آسیبی بسیار جدی دیده است، اصلاحطلبان باید راه‌حل‌هایی بیابند تا مردم را برای برگزاری هرچه مطلوب‌تر انتخابات قانع کنند. آن هم در حالی که تندروها ترجیح می‌دهند و برایشان مطلوب است که مردم پای صندوق رأی نیایند تا بلکه با رأی حداقلی توفیق در انتخابات را تجربه کنند.شهربانو امانی در پایان گفت: آب و هوای سیاسی ایران نشان از آن دارد که اصلاحطلبان برای معرفی کاندیداهای اصلی خود فرصت کافی نخواهند داشت و حتی اصولگرایان معتدل هم نخواهند توانست مجوز حضور در انتخابات را بگیرند که این قطعاً به نفع هیچ کسی نیست. بنابراین ممکن است همان‌طور که مجلس یازدهم موجب نگرانی عمومی شده است، دولت سیزدهم هم در فضایی مبهم کارش را شروع کند.
