محرومیت در قلب استان فارس، روستا‌ییانی که آب خوردن هم ندارند ، مشکلات مردم محمودآباد قلب انسان را به درد می‌آورد
گفتن از مشکلات مردم به ویژه آنان که در شهرهای کوچک و روستاها زندگی می‌کنند، یک موضوع با دووجه شادی و غم است.
از سویی مهربانی ذاتی مردم این مناطق و اعتمادی که به تو می‌کنند دلت را گرم می‌کند که هنوز رسانه می‌تواند مفید باشد و از سوی دیگر اندوه را بر قلبت سرازیر می‌کند که این همه محرومیت و مشکل چرا؟
آن هم گاه در روستاهایی که فاصله چندانی با مرکز استان ندارند. روستای محمودآباد شهرستان سروستان در فاصله 25 کیلومتری شیراز و 45 کیلومتری سروستان قرار دارد اما مشکلات آن بیش از این فاصله مکانی است.
کمبود و نبود آب آشامیدنی سالم، کمبود نهاده‌های دامی و مشکلات مربوط به دامپروری، وجود سرقت و نبود امنیت در آن و در نهایت نبود بهداشت کافی از مهم‌ترین مشکلات این روستا است.
زن پا به سن گذاشته ای به استقبال تیم فیلمبرداری آمده است، میگوید: 22 سال است که اینجا ساکن هستم، اینجا از نظر بهداشت صفر است آن هم در شرایط شیوع بیماری کرونا که نیاز به شستشو بیشتر است.
به گفته وی 3 سال است که مشکل آب حادتر شده به گونه‌ای که در خرداد و تابستان آب به صورت کامل قطع می‌شود و علاوه بر آن آب هم شور و هم بی‌کیفیت است.
« از 12 شب تا 12 ظهر آب باز اما کم است و برای کسانی که گاو و گوسفند و باغ دارند مشکلات زیادی به وجود آورده است. آب موجود را برای خوردن استفاده نمی‌کنیم بسیاری از خانواده‌ها برای آشامیدن از آب معدنی استفاده می‌کنند وبرای مصارف دیگر همه منبع و پمپ خریدند» این موضوعی است که این بانوی روستایی در توضیح بیشتر مشکل آب میگوید.
