کافی است در این ایام نوروز چرخ و گشتی در شهر اولین‌ها زده باشید تا متوجه تغییر و تحولات شگرف این شهر کهن برای استقبال و استفاده از تعطیلات نوروزی پس از دو سال دشوار کرونایی شوید، تغییراتی در حد تقریباً هیچ، چرا‌که اگر فضاسازی‌های تکراری و منسوخ شده مقابل عمارت شهرداری و محله‌ها و مناطق جلوس شورانشینان و شهرداری‌چی‌ها را قلم بگیرید، سایر نقاط کلان‌شهر تبریز هنوز از خواب زمستانی مدیریت شهری برای پیشواز از سال جدید بیدار نشده‌اند.
ساده‌ترین دلیل این ادعا را نیز می‌توان آنجایی جستجو کرد که در حالی که همه شهرهای کوچک و بزرگ ایران به واسطه فرصت گرانقدر شکستن شاخ غول کرونا و فروکش نسبی این بیماری به دنبال جذب حداکثری گردشگر و سر و سامان و رونق دادن به این صنعت پرسود بودند، آذربایجان‌شرقی و تبریز به عنوان یکی از کم ترددترین مقاصد سفر در نوروز ۱۴۰۱ اعلام می‌شود و رسانه ها از مردم دعوت می‌کنند تا شاید گذرشان به این دیار نیز بیافتد.
هر چند نباید تأثیر شرایط آب و هوایی استان و تبریز را در آمار سفرهای نوروزی نادیده گرفت اما تجربه سال‌های قبل نشان داده که تبریز در شرایط سخت تر آب و هوایی نیز نوروزهای پررونقی داشته و البته که استان‌های همجوار نیز ایام نوروز امسال را پویاتر از تبریز پشت سر گذاشته‌اند و شاید یکی از دلایل عمده این وضعیت را در خواب مدیریت شهری دید که بر تبریز حاکم است.
در شرایطی که پیش از فرا رسیدن سال جدید نشست مشترک فرمانداران و شهرداران آذربایجان‌شرقی با حضور معاون وزیر کشور و رئیس سازمان شهرداری‌ها و همیارهای کشور در محل استانداری برگزار و در آن تأکید ویژه‌ای بر آماده‌سازی شهرهای استان به ویژه تبریز برای استقبال از نوروز تأکید شد، اما خروجی کل اقدامات صورت گرفته توسط شهرداری و تصمیمات شورای شهر تبریز را شاید بتوان محدود به میدان ساعت و مقابل کاخ نوساخت شهرداری دانست چون ظاهر سایر نقاط تبریز نمود چندانی از شهر آماده فرا رسیدن نوروز و گردشگران این ایام نداشتند.
وضعیت اسفناک آسفالت معابر شهری، تنظیف نامناسب در حد گرفتن شیر آب تانکرهای سیار به سر و صورت جدول ها و رنگ کردن گوشه و کنار نرده‌های زنگ زده در وسط تعطیلات نوروز، برپایی ستادهای استقبال از مسافران با چیدن سفره‌های هفت سین در مقابل سرویس‌های بهداشتی ورودی‌های بی سر و سامان شهر، ضعف محسوس در حوزه تبلیغ و اطلاع‌رسانی و فقر برنامه‌های نوروزی و کارهای سمبل شده پر تعداد از این دست شاهکار شورا و شهرداری تبریزی است که برای هر دقیقه و ساعت از جلسه‌شان میلیون‌ها هزینه از بیت‌المال و جیب مردم این شهر هزینه می‌شود.
ظاهراً حضرات سپردن شهر به امان خدا و محول کردن امور به دست قضا و قدر و باد و باران را بر برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌های منسجم برای مهیا کردن تبریز برای نوروز پرشور ترجیح داده‌اند و این فرصت را صرف بازی‌های انتخاباتی شهردار و مجادله‌های فردی و جناحی خود کرده‌اند، شورایی که با شعارهایی چون اتحاد و همدلی برای حل مشکلات عدیده تبریز، مستأجر عمارت ساعت تبریز شدند اما در نزدیک به ۱۰ ماه از شروع فعالیت خود از ساده‌ترین وظیفه ذاتی‌شان یعنی انتخاب و انتصاب شهرداری در حد و قواره شهر اولین بلدیه ایران عاجز مانده‌اند.
هر چند ضعف ساختاری در مدیریت شهری تبریز نه حکایت امروز و دیروز و حتی سال‌های پیش است که کارناوال‌های نوروزی تبریز در ابداعی عجیب و غریب از سوی معاونت فرهنگی وقت شهرداری در تهران برگزار می‌شد، بلکه معلول تفکری است که با برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری‌های بلندمدت مدیریتی برای مثلاً توسعه یافته‌ترین شهر ایران میانه‌ای ندارد و بیگانه است و اثرات خود را در چنین ایامی نشان می‌دهد که وقتی کارشناسان از سیل سفرهای نوروزی پساکرونایی می‌گویند، رسانه‌ها از مسافران خواهش می‌کنند تا اگر شد، گوشه چشمی هم به شهر اولین‌هایی داشته باشد که در سایه خواب زمستانی مسوولانش با فقر گردشگر و مسافر نوروزی روبه‌روست.//فارس
