حاشیهنشینی پدیدهای است که میتوان آن را مهمترین چالش حوزه شهرنشینی در عصر معاصر دانست، چالشی که در بررسی علل و عوامل دخیل در پیدایش آن به عصر انقلاب صنعتی خواهیم رسید، دورانی که در آن افراد از جوامع و مناطق کوچکتر و به امید یافتن کاری مناسب و کسب درآمد بیشتر به سمت شهرهایی چون لندن سرازیر شدند و نتیجه آن شد، شکلگیری محلات حاشیهنشین در حومه این شهر و عموماً با ساکنانی از طبقه فقیر و تهی دست.
حاشیه در حاشیه
اینجا مردمانش زندگی متفاوتی را تجربه میکنند، این را میتوان با قدمزدن در کوچه پسکوچههایشان فهمید.
آنها در سکونتگاههای غیررسمی ساکن هستند و از کمترین امکانات رفاهی برخوردارند، زمینهایشان به نسبت سایر محلات تبریز ارزان است ولی زندگیشان با شیب کند اما گران میگذرد.
وارد محلاتشان که میشوید دیوارهای فرسوده، کوچههای تنگ و بیقواره و پلهای، خانههای کوچک تو در تو، خیل عظیم سیمهای برق و کودکان معصوم در حال بازی، توجهتان را جلب میکند.
برخی کوچههای این مناطق آنقدر تنگ و باریک هستند که دو نفر به سختی میتوانند همزمان از آنها عبور کنند، حال تصورش را بکنید اگر اتفاق و یا حادثه تلخی مثل زلزله و رانش زمین اتفاق بیافتد، چه بر سر ساکنانش میآید!
گسل تبریز زیرپای حاشیهنشینان تبریز
در این میان وضعیت کلانشهرهای کشور در حوزه حاشیهنشینی بغرنجتر از سایر شهرهاست و تبریز نیز از این قاعده مستثنی نیست، کلانشهری با یکمیلیون و ۸۰۰ هزار نفر جمعیت که دو هزار و ۵۰۰ هکتار بافت فرسوده دارد.
البته موضوع حاشیهنشینی در تبریز یک ویژگی منحصر بهفرد دارد که شرایط آن را بسیار متمایز و البته نگرانکننده میکند و آن گسترش مناطق حاشیهنشین این شهر بر روی یکی از مشهورترین و البته خطرناکترین گسلهای جهان است.
گسل تبریز که فعالیت آن در حدفاصل یکصد کیلومتری از کوههای میشو تا بستانآباد کاملاً برای زمینشناسان مشهود است و هر چند حتی بر اساس برخی بررسیهای علمی، امتداد دو سمت آن به کشور ترکیه از غرب و استان زنجان از شرق میرسد، اما بارزترین نمود آن در نوار شمالی کلانشهر تبریز است، منطقهای که از قضا یکی از نقاط تمرکز حاشیهنشینی و بخشی ۵۰ تا ۶۰ کیلومتری بهویژه در دامنههای کوه عینالی است که سکونتگاهها و ساختمانهای آن را باید مصداق عینی ساخت و ساز ناایمن و مخاطرهآمیز دانست.
عوامل اصلی افزایش ساخت و سازهای غیرمجاز و گسترش حاشیهنشینی در شهر تبریز، بروز پدیده حاشیهنشینی در چنین نقاط حادثهخیز تبریز حاصل علل و عوامل متعددی از جمله توسعه نامتوازن و توزیع ناعادلانه امکانات و خدمات شهری است اما نماینده تبریز، آذرشهر و اسکو و عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی معتقد است که حاشیهنشینی ریشه در فقر، بیعدالتی، بیکاری، تنگی معیشت و مهاجرت دارد که همه این معضلات را حاکمیت باید رفع کند.
شکلگیری حاشیهنشینی جدید در روستاهای اطراف تبریز و زایش در بافتهای قبلی
در کنار تمام موارد مطرح شده، دو نکته قابل تأمل موضوع حاشیهنشینی در تبریز را به نمونهای متمایز تبدیل میکند، دو نکتهای که فریدون باباییاقدم رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی تبریز از آنها تحت عنوان زایش حاشیهنشینی در مناطق قبلی چنین ساخت و سازهایی و نیز بروز شکل جدیدی از این پدیده در قالب انتقال حاشیهنشینی به روستاهای اطراف تبریز یاد میکند.
فریدون باباییاقدم عضو شورای اسلامی شهر تبریز یادآور میشود: شکل جدیدی از بدمسکنی در سالهای اخیر در تبریز شکل گرفته بهگونهای که در مناطق حاشیهنشینی قبلی شاهد زایش این بافتهای ناایمن از طریق افزوده شدن طبقات هستیم و از سوی دیگر حاشیهنشینی در حال انتقال به روستاهای مقصد سرریز جمعیتی تبریز است و همین زایش حاشیهنشینی موجب تحولات جدی در بافتهای مسألهدار بهویژه در پهنه شمالی تبریز شده است.
وی، قدم اول در حل معضل حاشیهنشینی تبریز را شناسایی، به رسمیت شناختن این مناطق و تثبیت و جلوگیری از گسترش این بافتها دانسته و تصریح میکند: قدم بعدی برنامهریزی برای مدیریت این موضوع است که در این حوزه هرگاه بهصورت کارشناسی و مدون عمل کردهایم، نتایج تقریباً قابل قبولی بهدنبال داشته و تاثیر احداث شهرکهای ارم و باغمیشه البته با حداقلهای اصول شهرسازی، در مهار و کنترل گسترش حاشیهنشینی در مناطق ۴۰ متری و انتهای عباسی نمونههای عینی همین اقدامات برنامهریزی شده است.
۴۰۰ هزار ساکن مناطق حاشیهنشین نخستین قربانیان دقیقه اول زلزله تبریز هستند
باباییاقدم با اشاره به تحقیق صورت گرفته در مورد بافت حاشیهنشینی تبریز توسط یک گروه متخصص ژاپنی خاطرنشان میکند: بر اساس نتایج این بررسی که در سال ۸۴ انجام شد، جمعیت حاشیهنشین تبریز ۴۰۰ هزار نفر تخمینزده شد و طبق نظر محققان حاضر در این تحقیق، در صورت بروز زلزله در تبریز این ۴۰۰ هزار نفر ساکن مناطق حاشیهنشینی نخستین قربانیان دقیقه اول چنین حادثهای خواهند بود.
رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی تبریز با اشاره به اینکه این تخمین مبنای تمام اظهار نظرها در خصوص جمعیت حاشیه نشینی از سال ۸۴ تا کنون بوده، میافزاید: بدون شک امروز بعد از گذشت ۱۵ سال اگر تحقیق مجددی برای تخمین جمعیت حاشیهنشین تبریز صورت گیرد، شاهد تولید اعداد و ارقام جدید و البته نگرانکنندهتری خواهیم بود.
وی، شورای شهر و شهرداری را از مهمترین عوامل وضعیت کنونی حاشیهنشینی عنوان و تصریح میکند: متاسفانه از یک سو این موضوع دغدغه و اولویت جدی بسیاری از اعضای شورای شهر به عنوان ریلگذار امور شهری نیست و از سوی دیگر همین من توجهی شورا موجب شده تا اقدامات جدی و اجرایی از سوی شهرداری را در ورود به معضل حاشیهنشینی شاهد نباشیم و نتیجه تمام این بیتوجهیها میشود پروندههای متعدد ساخت و سازهای غیرمجاز در گوشه و کنار تبریز که متاسفانه باید گفت بسیاری از ساخت و سازهای صورت گرفته نیز حتی زیرنظر حداقلی شهرداری نیست و تخلفات گستردهای در این زمینه رخ میدهد.//فارس