جایگزینی کُک پیرولیزی با کُک نفتی توسط پژوهشگران دانشگاه تبریز
مسئول تیم تحقیقاتی دانشگاه تبریز روز دوشنبه در گفت و گو با ایرنا با اعلام انجام تحقیقات گسترده در زمینه امکان استفاده از کک پیرولیزی بجای کک نفتی در صنایع فولاد، افزود: بر اساس نتایج این مطالعات علاوه بر مشکل بازاریابی شرکت های پتروشیمی در زمینه فروش کک پیرولیزی می توان مشکل شرکت های ریخته گری را از نظر صرفه جوئی اقتصادی واردات کک نفتی و رفع اثر تحریم ها حل کرد.
دکتر حسن اقدسی نیا، انجام مطالعات امکان سنجی بهینه سازی برخی از ضایعات صنایع پتروشیمی و تبدیل آنها به محصولات دارای ارزش افزوده بالا و استفاده در صنایع دیگر را از توانمندی های مهم محققان این دانشکده برشمرد.
مسئول تیم تحقیقاتی دانشگاه تبریز با اشاره به برخی از فعالیت های علمی در زمینه امکان تبدیل کک پیرولیزی به مواد دارای کاربرد و ارزش افزوده، اظهار کرد: در ادامه مطالعات امکان سنجی نزدیک به ۱۰ مورد کاربرد استفاده از کک را شناسایی و با آنالیزهای مختلف ارزیابی کردیم تا مناسب ترین را جهت انطباق با این کک انتخاب کنیم.
اقدسی نیا گفت: با توجه به مطالعاتی که دو سال قبل در زمینه کُک نفتی یا پترولیوم کُک (Petroleum Coke) داشتیم با تجمیع مطالعات قبلی و ابتکار توانستیم امکان جایگزینی کک پیرولیزی حاصل از صنایع الفین را به عنوان جایگزین کک نفتی بررسی کنیم و طی مذاکره با شرکت های ریخته گری در تبریز، نمونه هایی از کُک پیرولیزی حاصل از صنایع الفین شرکت های پتروشیمی را به جای کک نفتی وارداتی استفاده کرده و در تست های مرتبط موفق شدیم نتایج بسیار مثبت و کاربردی بدست آوریم.
وی با بیان اینکه در شرکت ریخته گری تراکتور سازی ماهانه ۲۰۰ تن کُک نفتی وارداتی مصرف می شود که با توجه به تحریم ها و قیمت کلان با مشکلات عدیده روبرو است، افزود: بعد از تست اولیه ابتکار محققان دانشگاه تبریز، این شرکت محصول تولیدی ما را به عنوان کُک درجه دوم جایگزین کرد.
مسئول تیم تحقیقاتی دانشگاه تبریز ادامه داد: با استفاده از این ابتکار، علاوه بر مشکل بازاریابی شرکت های پتروشیمی در زمینه فروش کُک پیرولیزی می توان مشکل شرکت های ریخته گری را از نظر صرفه جوئی اقتصادی واردات کُک نفتی و رفع اثر تحریم ها یاری نمود و ما آماده همکاری با صنایع و شرکت های صنعتی و پتروشیمی برای برقراری این مبادلات هستیم.
اقدسی نیا خاطرنشان کرد: همچنین در حال انجام آزمایش در مقیاس های وسیع هستیم تا بتوانیم این کُک را تبدیل به کربن فعال یا جاذب های کربنی که ارزش افزوده ای زیادی دارند نموده و ازش افزوده آنها را حداقل به سی برابر افزایش دهیم.
