تولید سلاح الکترومغناطیسی “ریل‌گان” متوقف شد

ارتش ایالات متحده ساخت سلاح “ریل‌گان”(Railgun) را لغو کرد، اما موشک‌های مافوق صوت هنوز در دست توسعه هستند.

به گزارش باش خبر وبه نقل از آی‌ای، بر اساس گزارش اولیه خبرگزاری آسوشیتد پرس، سلاح‌های آینده گرایانه که گلوله‌ها را با سرعت نزدیک به هفت برابر سرعت صوت با برق شلیک می‌کنند، دیگر در برنامه نیروی دریایی ایالات متحده قرار ندارند و برنامه توسعه و ساخت این سلاح علمی-تخیلی لغو شده است.

با این حال، نیروی دریایی ایالات متحده از توسعه سلاح‌های نسل جدید در قرن بیس و یکم دست برنمی‌دارد و علاقه شدیدی به موشک‌های مافوق صوت دارد.

گفتنی است که نیروی دریایی ایالات متحده تا امروز ۵۰۰ میلیون دلار در تحقیق و توسعه “ریل‌گان” هزینه کرده بود که اکنون آن را کاملا کنار گذاشت.

ارتش آمریکا بیش از یک دهه بر روی توسعه این مسلسل الکترومغناطیسی موسوم به “ریل‌گان” کار کرد که مقامات در نظر داشتند آن را بر روی ناوشکن‌های جدید مخفی تعبیه کنند. در عوض وزارت دفاع آمریکا تلاش‌های خود را روی دستیابی به موشک‌های مافوق صوت متمرکز می‌کند.

قطع بودجه و لغو برنامه ساخت “ریل‌گان” به این معنی است که نیروی دریایی ارتش آمریکا نه فقط نسبت به عملکرد آن در جبهه‌های جنگ تردید داشته، بلکه به دلیل برد نسبتاً کم آن در مقایسه با موشک‌های مافوق صوت، آن را کنار گذاشته است.

ستوان “کورتنی کالاگان” از نیروی دریایی آمریکا می‌گوید، این امر علاوه بر افزایش بودجه برای سیستم‌های جنگ الکترونیکی و لیزرها، بودجه بیشتری برای توسعه موشک‌های مافوق صوت نیز فراهم می‌کند. ضمن اینکه تمام داده‌های تاکنون جمع آوری شده از آزمایش و تحقیقات بر روی “ریل‌گان” به منظور احتمال توسعه در آینده حفظ خواهد شد.

“رِیل‌گان” یک وسیله موتور خطی است که به طور معمول به عنوان سلاح طراحی می‌شود و از نیروی الکترومغناطیسی برای پرتاب گلوله‌های با سرعت بالا استفاده می‌کند. به‌طور معمول پرتابه حاوی مواد منفجره نیست، در عوض برای ایجاد خسارت به سرعت، جرم و انرژی جنبشی متکی است. “ریل‌گان” از یک جفت ریل موازی استفاده می‌کند که در امتداد آن یک آرمیچر کشویی با اثرات الکترومغناطیسی جریانی که از یک ریل به پایین می‌رود، به داخل آرمیچر و سپس در امتداد ریل دیگر تسریع می‌شود.

با این حال ایده ساخت این سلاح از همان اوایل با کاستی‌های متعددی روبرو بود. برد پرتابه‌های آن حدود ۱۷۷ کیلومتر بود و این بدان معناست که یک ناو نیروی دریایی باید برای شلیک به اهداف مورد نظر، به فاصله بسیار خطرناکی به آنها نزدیک شود و در این فاصله موشک‌های دشمن می‌توانستند ناو را به راحتی نابود کنند.