سال ۱۴۰۱ و پس از کش و قوسهای فراوان، با مصوبه کنکوری شورای عالی انقلاب فرهنگی، سرانجام غول سرنوشتساز کنکور به زانو درآمد و قرار شد تغییرات متعددی در شیوه برگزاری آن از سال جاری اعمال شود. تاثیر میزان سوابق تحصیلی، برگزاری کنکور ۲ بار در سال و حذف دروس عمومی از آزمون سراسری ورود به دانشگاهها از تصمیمات اتخاذ شده برای این آزمون مهم هستند.
به گزارش باش خبر وبه نقل از ایسنا، داستان پرفراز و نشیب کنکور در ایران محدود به سالهای اخیر نمیشود؛ این آزمون سرنوشتساز از گذشته تا به امروز همواره با خبرها و حواشی فراوانی همراه است. حذف کنکور، تاثیر معدل دیپلم در نتیجه آزمون، برگزاری کنکور دو مرحلهای در دهه ۷۰ تنها بخشی از تصمیماتی هستند که درباره آزمون ورود به دانشگاهها گرفتهاند.
“آزمون سراسری ورود به دانشگاهها” یا “کنکور” برای نخستینبار در سال ۱۳۴۸ برگزار شد و از آن روزگار تا به امروز در ادبیات رسمی آموزشی ایران به تنها ملاک و معیار ارزیابی مهم برای ورود دانشآموزان به دانشگاهها است. به نظر میرسد، رشتههای پزشکی در دهه ۴۰ همچون این روزگار پرطرفدار بودند؛ چرا که رقابت برای ورود به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران سنگبنای برگزاری کنکور را میگذارد. تا زمان برگزاری نخستین کنکور در ایران، دانشگاهها از شیوههای متفاوتی برای جذب وگزینش متقاضیان ورود به دانشگاهها استفاده میکردند.
دانشگاهها انگشت شمار بودند و البته تعداد متقاضیان تحصیل هم محدود بود. دانشگاه تهران، دانشگاه امیرکبیر (پُلیتکنیک سابق)، دانشگاه شهید بهشتی (ملی سابق)، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه شهید چمران (جُندی شاپور سابق) و دانشگاه شیراز (پهلوی سابق) از جمله دانشگاههای کشور بودند با ظرفیتهایی که تکمیل نمیشد. تا اینکه به تدریج تقاضای ورود به دانشگاه افزایش یافت و شرایط تغییر کرد. آزمونی به نام کنکور آمد و ماندگار شد و پزشکی اولین رشتهای بود که در دانشگاههای ایران پرطرفدار شد.
قانونی که اجرا نشد
فارغ از آنچه بر این ماراتن طاقتفرسا از دهه ۴۰ شمسی تا به امروز گذشته است؛باید به این موضع اشاره کرد که سال ۱۴۰۲ یک نقطه عطف برای کنکور به حساب میآید.قرار است اولین تغییرات اساسی در شیوه برگزاری این غول سرنوشتساز پس از کشوقوسهای فراوان اجرایی شود.
بنابر اظهارات دستاندرکاران برگزاری کنکور، مصوبه کنکوری اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ریشه در تصمیم مجلس شورای اسلامی در سال ۸۷ دارد.در این راستا، دکتر عبدالرسول پورعباس، رئیس سازمان سنجش آموزش کشور در یک نشست خبری که در نخستین روز از تابستان سال جاری برگزار شد، اظهار کرد: «سال ۱۳۸۷، قانونی در مجلس تصویب شد که به قانون “حذف کنکور” معروف شد. این قانون تاکید داشت که تا سال ۹۲ کنکور به صورت صددرصدی حذف شود. سوابق تحصیلی به شکل آزمونهای سراسری و کشوری جایگزین کنکور شود.»
اگرچه این تصمیم اتخاذ میشود اما عملا اجرایی نمیشود، به گفته دکتر پورعباس، علت حذف نشدن کنکور، سوابق تحصیلی دانشآموزان بود و تاثیر سوابق تحصیلی صرفا ۱۰ درصد آن هم برای داوطلبان سال دوازدهم اعمال شد که البته برای این تاثیرسوابق نیز بعضا گفته شد که استانداردهای لازم را ندارد و نقدهایی به آن وارد بود.
پس از اینکه قانون حذف کنکور تنها روی کاغذ ماند، مجلس، قانون جدیدی در رابطه با سنجش و پذیرش در سال ۱۳۹۲ تصویب کرد. بر اساس این قانون، سقف زمانی برای حذف کنکور تعیین نشد و تاثیر سوابق تحصیلی تا حد ممکن لحاظ شد.
تغییرات کنکور ۱۴۰۲ چگونه کلید خورد؟
مصوبه اصلی در رابطه با کنکور ۱۴۰۲ تحت عنوان “سیاستها و ضوابط سنجش و پذیرش متقاضیان ورود به آموزش عالی” در جلسه ۸۴۳ مورخ ۱۵ تیر سال ۱۴۰۰ شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب و ابلاغ شد. دکتر منصور کبکانیان، دبیر ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور درباره این مصوبه میگوید: هرگونه تخطی از اجرای این مصوبه موجب پیگرد قانونی است.
۱۵ تیر ماه سال ۱۴۰۰، شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره تغییرات کنکور مصوبهای داشت و مقرر شد این مصوبه از کنکور ۱۴۰۲ اجرایی شود. بر این اساس، سابقه تحصیلی دانشآموزان در ورود به دانشگاهها نقش بیشتری خواهد داشت، به نحوی که سهم آموزش و پرورش به لحاظ سابقه تحصیلی ۴۰ درصد و سهم کنکور سراسری ۶۰ درصد خواهد بود. همچنین داوطلبان کنکور سراسری فقط به پرسشهای دروس تخصصی پاسخ میدهند و دروس عمومی تنها در سوابق تحصیلی ارزیابی میشود.
مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی به نحوه محاسبه سابقه تحصیلی و نمره کنکور محدود نمیشود بلکه درباره دفعات برگزاری کنکور هم تصمیمگیری کرده است. بنابر این مصوبه، کنکور دو بار در سال برگزار میشود و نتایج آن تا دو سال اعتبار دارد.